#duchowość

Zdarza się nam przerzucać odpowiedzialność za własne emocje na kogoś, kto rzekomo je wywołał. Pewnie nieraz słyszałyśmy lub same mówiłyśmy: „Denerwujesz mnie”, „Doprowadzasz mnie do szału”, „No i widzisz, przez ciebie mamie jest smutno”. A prawda jest taka, że to ja się smucę, ja się wściekam i ja doprowadzam siebie do szału, bo pozwalam, by zachowanie danej osoby wywoływało we mnie tak silną reakcję emocjonalną. Emocje, które przeżywam – ich intensywność i jakość – nie są jednak bez znaczenia dla mojego stanu zdrowia - pisze pisze s. Małgorzata Lekan w swojej nowej książce " Cała ja. O przyjaźni ze sobą i swoim ciałem".

Nie jest łatwo zachować spokój serca, gdy wokół nas dzieje się wiele niepokojących rzeczy. Stres nie pomaga nam w codzienności, często jest źródłem konfliktów, kłótni, nieporozumień. Dlatego warto prosić Boga o pokój serca, który pomoże nam w trudnych sytuacjach. 

Piątek bywa trudny - wszyscy o tym wiemy. Zmęczenie, wychodzący z nas stres, nowe wyzwania, które zamiast odpoczynku przyniesie weekend. Jak dobrze przeżyć piątek duchowo? Te podpowiedzi mogą ci w tym pomóc. Nie ma tu nic nadzwyczajnego: to małe i proste rzeczy, o których najłatwiej jest zapomnieć, gdy jest nam trudno i jesteśmy zmęczeni. 

W Polsce rozsypuje się pewien model funkcjonowania Kościoła i wiary, gdzie poczucie narodowej wspólnoty, otoczenie, kultura wspierały wiarę. Często jednak okazuje się, że gdy tego wszystkiego zabraknie, w sercu pojawia się pustka. Wtedy albo ludzie po prostu odchodzą albo próbują ratować ten "stary" model, budować wiarę w opozycji do zsekularyzowanego świata, ale na zasadzie walki i "konserwowania" tego, co dotąd się sprawdzało. Tworzy się grupy i rodzaje getta, które mają zatrzymać ów proces. Te same modlitwy, te same formy, byleby tylko się nie rozpadło to, co nas wspierało - pisze Dariusz Piórkowski SJ. 

Większość chrześcijan przyjęła założenie, iż to wielkie wyzwolenie nastąpi dopiero na tamtym świecie, a znaczna część Dwunastokrokowców zadowala się jedynie samą trzeźwością i powstrzymaniem od uzależniającej substancji, zamiast podjąć trud prawdziwej przemiany własnego „ja” - pisze Richard Rohr w książce "Oddychając pod wodą. Duchowość i Program Dwunastu Kroków".

Przeglądając internetowe materiały nietrudno trafić na różne wypowiedzi chrześcijan, w tym katolików, którzy opowiadają o świadectwach Bożego działania w ich życiu. Wiele z nich to cenne historie, które pozwalają zadać sobie pytanie: jak ja doświadczam Boga? Jednak znaleźć można też takie, w których słyszy się nienaukowe twierdzenia, a których wartość duchowa jest nie tylko wątpliwa, lecz nawet szkodliwa.

- Zawsze, jeśli absolutyzujemy tylko jakiś jeden wymiar, to coś będzie nie tak. W chrześcijańskiej perspektywie dojrzałość duchowości to pewna równowaga - mówił o. Wit Chlondowski OFM w czasie wykładu "Zdrowa i chora duchowość, czyli w jakiego Boga nie wierzą ateiści", który w czwartek w krakowskiej kawiarni Pola Dialog został zorganizowany przez Fundację Fala Życia.

Świat i Kościoły pełne są ludzi, którzy pobożnym językiem próbują ukryć brak własnej pewności i duchowej głębi. Nie bój się słowa „mistyk”. Oznacza ono osobę, która przeszła od zwyczajnych systemów wiary do rzeczywistego wewnętrznego doświadczania. Wszystkie duchowe tradycje poświadczają, że takie przejście jest możliwe, pożądane i dostępne dla każdego. Co więcej, wydaje się, że Jezus uznaje je za sedno sprawy! - pisze Richard Rohr w książce "Nagie teraz. Widzieć tak, jak widzą mistycy". 

- Piękno jest kategorią duchową. Doświadczanie piękna jest nam potrzebne. Z niepokojem obserwuję sztukę współczesną, która została oderwana od kategorii piękna. Niestety, to także próbuje się przenosić do sfery sakralnej. To piękno jest niekiedy nam zabierane z kościołów – mówi jezuita, o. Przemysław Wysogląd, w rozmowie opublikowanej na stronie diecezji bielsko-żywieckiej. 

Jak w pełni wyrazić radość ze zmartwychwstania Chrystusa? Jak skupić się na tym, co najistotniejsze, a jednocześnie zachować łączność z Kościołem? Oto nasza propozycja.

O godności Króla, Kapłana i Syna Bożego mówił w pierwszym dniu rekolekcje wielkopostnych kard. Grzegorz Ryś. Msza Św. była sprawowana w Sanktuarium Imienia Jezus.

Poniedziałek Wielkiego Tygodnia: w punkt kulminacyjny po cichu wchodzi największa tajemnica. Wszystko zaczyna się w codzienności, zwyczajnie - przygotowaniem do corocznych świąt. A wśród przygotowań budzi się w nas duchowa potrzeba.

Ciągle jeszcze mało znanym tematem "widzeń przed śmiercią" zajęła się na łamach "New York Timesa" 12 marca dziennikarka Phoebe Zerwick. Wykłada ona literaturę w Wake Forest University w Północnej Karolinie. W obszernym 7-stronicowym artykule postanowiła w sposób literacki przedstawić osiągniecia naukowe Chrisa Kerra - doktora medycyny, neurobiologa, który od 1999 jest dyrektorem Hospicjum w Buffalo.

Wielki Post to czas mocny duchowo, w którym Bóg nam towarzyszy i zaprasza do zwolnienia, zatrzymania się, odkrycia na nowo  kontemplacyjnego wymiaru życia i do porzucenia naszych grzechów - przypomina nam papież Franciszek.

Zapraszamy do zadawania pytań, na które odpowie siostra Małgorzata Lekan OP, dominikanka zaangażowana w dzieło ewangelizacji, autorka książki „Boska Ja” i programu „Sobotnie Sesje Samorozwoju”. Odpowiedzi siostry Małgorzaty opublikujemy w ramach wielkopostnego cyklu Q&A.

Umysł oświecony to taki, który poznał dobro, piękno, mądrość, prawdę, miłość. W pewnym stopniu możemy powiedzieć, że poznał Boga, zrozumiał Jego słowa. Poznanie to jest niezawodne, ponieważ pochodzi od Niego, a nie od człowieka – pisze o. Brunon Koniecko OSB w książce „Droga Filokalii. 50-dniowe ćwiczenie duchowe”.

Jak zmienia się relacja z Bogiem w czasie menopauzy? Co jest dobre duchowo dla kobiety na tym etapie życia? Na co powinna zwrócić uwagę, a co może stać się dla niej przestrzenią rozwoju i działania? - pyta w swojej książce "Menopauza. Zrozumieć i zaakceptować nową siebie" Elżbieta Wiater.  

Akt zawierzenia we Krwi Chrystusa to bardzo ważna modlitwa. Odmawiając ją, oddajesz Chrystusowi dosłownie wszystko, każdy aspekt twojego życia i każdą, nawet najtrudniejszą relację. Modlitwa zanurzenia we Krwi Chrystusa, wypowiadana z wiarą codziennie, dosłownie zmienia życie.

Nie chodzi o wskazanie, że świat czy kultura współczesna ze wszystkim, co proponują, są złe, ale o refleksję, czy zapisana w nich ogromna ilość pozytywności nie zasłania nam Najwyższego Dobra; czy to, co dzisiejsza cywilizacja daje, nie utrudnia podróży do Nieba. Wtedy obiektywne dobra - jak technologia, spotkania biznesowe, praca, wakacje, pieniądze - mogą stać się złotą klatką.

- Wszystkie patologie duchowości dają prosty przepis na życie: rób to i to, a będzie działało. Często wśród objawień prywatnych znajdują się takie skróty myślowe: odmawiaj różaniec i Matka Boża wszystko zrobi, ty już nic nie musisz robić. Nie musisz działać, nawracać się, wzrastać w łasce, ewangelizować. Nie, ty tylko módl się na różańcu. Sama modlitwa na różańcu jest dobra, ale sprowadzenie duchowości tylko do różańca sprawi, że ta duchowość będzie niezdrowa i dziwna - mówi o. Wit Chlondowski OFM. 

{{ article.description }}