#pytania o wiarę

Kościół od początku swego istnienia przyznaje Maryi szczególne miejsce we wspólnocie świętych. Wierzy, że Ona będąc Matką Jezusa Chrystusa - Wcielonego Syna Bożego, jest również Matką wszystkich zjednoczonych z Chrystusem - Matką Jego Kościoła.

Zrozumienie treści wiary mówiącej o "świętych obcowaniu" domaga się przywołania znaczenie nadawanemu słowu: "święty". Świętym - innym od ludzi i ich wyobrażeń jest przede wszystkim Bóg. On zaprasza ludzi do udziału w Jego świętości, to znaczy niekończącemu się życiu.

Nawet bardzo pobieżne obserwacje uświadamiają, że wszędzie tam gdzie mowa o Kościele od razu pojawiają się słowa: "hierarchia", czy "biskupi". Czy ma to znaczyć, że to właśnie oni są Kościołem Chrystusowym?

Określenie Kościoła mianem "apostolski" wprowadzono do kościelnego wyznania wiary (credo) w IV wieku. Nad jego rolą i znaczeniem zaczęto jednak dyskutować znacznie później: w dobie średniowiecznych polemik dotyczących tożsamości Kościoła Chrystusowego.

Nazywanie Kościoła powszechnym (katolickim) nawiązuje do jego etymologii i oznacza "uniwersalny", "cały", "zupełny". Przy tego rodzaju wyjaśnieniach rodzi się pytanie, na czym polega powszechność Kościoła? Można też wskazać sytuacje świadczące o istnieniu w Kościele czegoś, co jest przeciwne jego powszechności. I tak w Kościele stykamy się z brakiem integralności wiary, która zdaniem wielu ma być właśnie potwierdzeniem jego powszechności. Podobnie rzecz się ma w przypadku rozumienia powszechności Kościoła w wymiarze ilościowym.

Kościół jest dla świata znakiem ukazującym zarówno jego boskie pochodzenie, jak i wypełnianie objawionych przez Jezusa Chrystusa Bożych planów wobec świata i wobec poszczególnych ludzi. Wypełnianie tych zamiarów możliwe jest dzięki obecności i działaniu w Kościele Ducha Świętego. To Jego obecność sprawia, że Kościół mimo słabości tworzących go ludzi może światu ofiarować dar Bożego życia. W jaki sposób Kościół objawia światu swoje posłannictwo?

Obraz Kościoła jako ludu Bożego nie sprawia współczesnemu człowiekowi zbyt wiele trudności. Znacznie więcej nieporozumień rodzi się przy wprowadzaniu innego obrazu Kościoła: Ciała Chrystusa. Znaczenie tego określenia wyjaśnia święty Paweł, gdy pisze, że "jak bowiem w jednym ciele mamy wiele członków, a nie wszystkie członki spełniają tę samą czynność - podobnie wszyscy razem tworzymy jedno ciało w Chrystusie, a każdy z osobna jesteśmy nawzajem dla siebie członkami" (Rz 12, 4-5). Tłumaczy też, że Głową całego Ciala - Kościele jest Jezus Chrystus (Kol 1, 18).

Odpowiedzi na to pytanie należy szukać w historii zbawienia. Poszukiwania takie domagają się porzucenia socjologicznego patrzenia na Kościół i widzenia w nim jedynie społeczności uformowanej na wzór innych społeczności ludzkich. Ważne jest też w tej kwestii sięgnięcie do Bożego objawienia, dzięki któremu możliwe jest odczytanie Bożego zamiaru związanego z powołaniem i istnieniem w świecie Kościoła.

Dzisiejszemu człowiekowi, który przyzwyczajony jest do logicznego myślenia, niezrozumiałe jest, dlaczego do "wierzenia w Boga" i "wierzenia Bogu" nie wystarczy jego indywidualne zwracanie się do Boga i dlaczego chrześcijanie tak mocno podkreślają konieczność nawiązywania takiego kontaktu za pośrednictwem Kościoła.

Tajemnica Kościoła pozostaje niezrozumiała do chwili przyjęcia, że jego założycielem jest Jezus Chrystus oraz że On żyje i wypełnia za pośrednictwem Kościoła swoje zbawcze posłannictwo do świata. Jak to możliwe? W jaki sposób Chrystus żyje w Kościele i działa za jego pośrednictwem?

Wyznając każdej niedzieli swą wiarę mówimy: "Wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół. Czym jest Kościół? Kto tworzy Kościół? Pytania te nurtują nie tylko wierzących. Stają się też powodem wielu nieporozumień i niepokojów człowieka.

Obecność i działanie Ducha Świętego w Kościele powiązane są z kolejną tajemnicą wiary chrześcijan: wiara w "święty Kościół powszechny". Czym jest Kościół? Kto tworzy Kościół? Dlaczego jest on "święty"? Te i inne pytania nurtują nie tylko wierzących. Są one też powodem wielu nieporozumień i niepokojów człowieka.

Pełnia obecności i działanie Ducha Świętego w całej historii zbawienia objawiona została w wydarzeniu Pięćdziesiątnicy (zesłania Ducha Świętego na Apostołów: Dz 2, 33). Biblijne opowiadanie o Jego zstąpieniu w postaci "języków jakby z ognia" na zgromadzonych w Wieczerniku Apostołów i Maryję obrazuje uroczyste zainaugurowanie nastania zapowiedzianych przez Syna Bożego czasów ostatecznych. Dla wierzących ważne jest rozumienie roli, jaką Duch Święty spełnia w świecie od chwili nastania czasów ostatecznych.

Dla wielu współczesnych chrześcijan Duch Święty pozostaje "nieznaną", a raczej zapomnianą" Osobą Boską. Może to wynikać z Jego "niewyobrażalności", bo nawet na kartach Pisma Świętego Jego Osoba przybliżana jest pod zasłoną obrazów i symboli.

Bóg domaga się od człowieka wysiłku wkładanego w poszukiwanie sensu przyjścia i pobytu Jezusa na ziemi. Najkrócej można powiedzieć, że sensem Jezusowego przyjścia na świat było doskonałe wypełnienie Boże Prawa miłości i sprawiedliwości. Ponadto sensem tym jest wynagrodzenie przez ofiarę na krzyżu popełnionych przeciw miłości i sprawiedliwości wykroczeń. Stąd owocem Jego śmierci na krzyżu jest odkupienie przestępstw popełnionych za pierwszego przymierza. Jak należy rozumieć i czego dotyczy Jezusowe odkupienie człowieka?

W rozumienia tajemnicy osoby i posłannictwa Jezusa niezbędna jest wiara w tajemnicę Wcielenia. Natomiast samo Jego narodzenie, życie ukryte, później publiczne, a w końcu wydarzenia związane z męką i śmiercią na krzyżu są wydarzeniami historycznymi. Wspominają o nich źródła chrześcijańskie (pisma Nowego Testamentu), a także źródła niechrześcijańskie. Z tych powodów żaden poważny człowiek, także ateista czy wyznawca innej religii, nie może im zaprzeczyć.

Wcielenie Syna Bożego w ludzką naturę jest tajemnicą wiary, dlatego że poczęcie Jezusa nastąpiło poza normalnym, fizjologicznym aktem seksualnym kobiety i mężczyzny.

Uwikłanie się człowieka niewłaściwie korzystającego z daru wolności ściągnęło na człowieka śmierć. Bóg w Starym Testamencie obiecywał ludziom, że wyzwoli ich z mocy śmierci i przywróci utracone życie z Nim w przyjaźni i miłości. Zapowiadał też, że tego wyzwolenia dokona Mesjasz.

Od najdawniejszych czasów aż po współczesność ludzie stawiają wiele pytań dotyczących osoby Jezusa. Pytania te odnoszą się przede wszystkim do Jego natury: kim On w rzeczywistości jest?

Poszukując odpowiedzi na powyższe pytanie trzeba najpierw wiedzieć, jaką prawdę przekazuje biblijne opowiadanie o stworzeniu świata i człowieka. Przy wyjaśnianiu znaczenia tego opowiadania trzeba pamiętać, że jego autor szukał formy dostępnej, a jednocześnie zrozumiałem dla ludzi sobie współczesnych prawdy o tym, że początkiem ich istnienia jest Bóg. Autor ten starał się też za pośrednictwem literackiego opowiadania o trwającym sześć dni stwórczym działaniu Bogu zwrócić uwagę na hierarchię istniejącą pośród stworzeń. Chciał wreszcie podkreślić, że szczytem i ukoronowaniem Bożego dzieła stworzenia - powoływania do istnienia - jest człowiek (por. Księga Rodzaju 1, 1-28).

{{ article.description }}