Jezus uczy nas jak rozeznawać. Podpowiada to w swojej przypowieści

Jezus dotarł w swojej wędrówce życia do Jerozolimy. W swoich ostatnich pouczeniach zwraca się do słuchaczy z krótką przypowieścią o rozeznawaniu. Posłucham tej historii, zwrócę uwagę na swoje skojarzenia i odczucia.

Czytania: Dn 7,2-14; Łk 21,29-33

Z Ewangelii wg św. Łukasza:

I powiedział im przypowieść: «Patrzcie na drzewo figowe i na inne drzewa. Gdy widzicie, że wypuszczają pączki, sami poznajecie, że już blisko jest lato. Tak i wy, gdy ujrzycie, że to się dzieje, wiedzcie, iż blisko jest królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się wszystko stanie. Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą.

Komentarz do  Ewangelii:

Obraz: Jezus dotarł w swojej wędrówce życia do Jerozolimy. W swoich ostatnich pouczeniach zwraca się do słuchaczy z krótką przypowieścią o rozeznawaniu. Posłucham tej historii, zwrócę uwagę na swoje skojarzenia i odczucia.

Myśl: Jezus jest już w Jerozolimie. To ostatni etap Jego podróży. Przygotowuje przede wszystkim swoich uczniów, ale też tłumy zafascynowane Jego dokonaniami oraz krytycznych i nawet wrogo nastawionych uczonych w Piśmie i faryzeuszów na to, co Go czeka. Zachęca swoich słuchaczy, aby nauczyli się patrzeć i rozumieć. My także, podobnie, jak Jego słuchacze, widzimy wiele, ale mylnie to interpretujemy, skoncentrowani na własnych lękach i kłopotach. Umiemy rozpoznawać znaki na niebie i na ziemi, ale tego egzaminu z przynależności do Pana w godzinie próby nie zdajemy. Te słowa są skierowane także do nas.

Emocja: Patrzcie na drzewo, zwłaszcza drzewo krzyża! Ludzie nie chcą zła ani cierpienia, obawiają się tego. Wierzący, jednak, powinien postrzegać to jako początek nadziei. Wszystko, co się wydarza jest historią zbawienia. Ostateczne zbawienie dokonuje się przez krzyż w codzienności. Nie przez mój wysiłek i poprawność, ale przez przyjęcie Pana, który w każdej chwili oddaje za mnie swoje życie.

Wezwanie: Poproszę o łaskę wiary, że tajemnica zbawienia dokonuje się każdego dnia w moim życiu. Podziękuję Panu, że uzdalnia mnie do przyjęcia Jego krzyża i życia nim.

Jubileusz 2025: Papież na Jubileuszu Duchowości Maryjnej przypominał: „Nauczyciel nie ma tronów, lecz przepasuje się prześcieradłem i klęka u stóp każdego. Jego imperium to ta odrobina przestrzeni, która wystarcza, aby umyć stopy swoim przyjaciołom i o nich się zatroszczyć. Jest to również zachęta do przyjęcia innej perspektywy, aby spojrzeć na świat od dołu, oczami cierpiących, a nie z perspektywy wielkich; aby patrzeć na historię oczami maluczkich, a nie z perspektywy możnych; aby interpretować wydarzenia historyczne z punktu widzenia wdowy, sieroty, cudzoziemca, poranionego dziecka, wygnańca, uciekiniera. Oczami rozbitka, ubogiego Łazarza, leżącego u bramy biesiadującego bogacza. W przeciwnym razie nigdy nic się nie zmieni i nie nadejdzie nowy czas, królestwo sprawiedliwości i pokoju.” Przyjrzę się myślom i skojarzeniom, które mam czytając te słowa. Odmówię modlitwę: Pod Twoją obronę...

dm