Ten czas to jedna z tajemnic życia Jezusa, która nie jest ukryciem ale objawieniem Boga

Jezus, Dziecię Boga rośnie i nabiera mocy przez 30 lat, uświęcając codzienność przez czas życia każdego pokolenia. Ten czas to jedna z tajemnic życia Jezusa, która nie jest ‘ukryciem’ ale objawieniem Boga.

Słowo na dziś (Łk 2,36-40)

Z Ewangelii wg św. Łukasza: Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostała wdową. Liczyła już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy. 
A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta - Nazaret. Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.

Komentarz do Ewangelii (poniedziałek, 30.12.2024)

Obraz: Jesteśmy w Jerozolimie, w czasie ofiarowania Jezusa, przyglądając się postaci prorokini Anny. Kolejne wersy są opisem dwunastu lat, jakie Pan spędził w Nazarecie, ‘rosnąc i napełniając się mądrością’. Przyjrzę się swoim skojarzeniom i odczuciom.

Myśl: Podeszła w latach Anna (znaczy ‘sympatia, łaska u Boga’) była córką Fauela (‘oblicze Boga’). Pochodziła z pokolenia Asera (‘dobry los, szczęście’). Jej wdowieństwo od młodości symbolizuje samotność zarówno Izraela, jak i całej ludzkości, która żyje w pustce i jest  pozbawiona upragnionego oblicza. Szuka Boga, we dnie i w nocy, pości i modli się, a On pozwala się w końcu zobaczyć. Jezus, Dziecię Boga rośnie i nabiera mocy przez 30 lat, uświęcając codzienność przez czas życia jednego/każdego pokolenia. Ten czas to jedna z tajemnic życia Jezusa, która nie jest ‘ukryciem’ ale objawieniem Boga.

Emocja: Cisza Nazaretu. To jest wielka tajemnica Boga. Nie chodzi o ukrycie, ale o ‘wzrastanie, nabieranie sił, napełnianie się mądrością, życie w łasce’. Jezus spędził w Nazarecie 10 razy więcej czasu niż w publicznej działalności. Jest to miejsce/tajemnica, która „wyzwala całe stworzenie z nieważności tego, co małe i ograniczone”.

Wezwanie: Poproszę o łaskę ujrzenia Jezusa w tym, co małe i codzienne. Podziękuję za tych, którzy objawiali mi Boga w zwyczajnej codzienności. Przez chwilę zatrzymam się na kontemplacji szopki, choinki, albo bożonarodzeniowego stroika.