Ufaj Bogu, bo On jest przy tobie w każdej sytuacji

„Idźcie obuci w sandały”. Jezus przestrzega uczniów, żeby nie brali ze sobą ‘nic’, ani chleba, torby, pieniędzy, dwóch sukien, prócz laski i sandałów na nogi, które są ‘ubiorem paschalnym’. To ‘nic’ to ogołocenie krzyża, ufność pokładana w Bogu, zaufanie do Niego, a nie do własnych sił i sprawczości.

Słowo ewangelii na dzisiaj (Mk 6,7-13):

Z ewangelii wg św. Marka: Następnie przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch. Dał im też władzę nad duchami nieczystymi i przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. «Ale idźcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien!» I mówił do nich: «Gdy do jakiego domu wejdziecie, zostańcie tam, aż stamtąd wyjdziecie. Jeśli w jakim miejscu was nie przyjmą i nie będą słuchać, wychodząc stamtąd strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo dla nich!» Oni więc wyszli i wzywali do nawrócenia. Wyrzucali też wiele złych duchów oraz wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali.

Komentarz do ewangelii z dnia (14 lipca 2024 r.):

Obraz: Oczyma wyobraźni zobaczę rodzinne miasto Jezusa, Nazaret w Galilei. Zobaczę też, jak obchodzi okoliczne wsie i naucza. W końcu przyjrzę się, jak Jezus przywołuje do siebie apostołów i rozsyła ich na misje. Posłucham Jego słów. Zwrócę uwagę na swoje odczucia.
Myśl: Jezus przyszedł do ‘swoich’ w Nazarecie, ale doświadczył tam odrzucenia. Potem prowadził działalność misyjną w okolicach rodzinnego miasta. W końcu przywołał uczniów i po dwóch wysłał ich, dając swego rodzaju ‘kompendium misyjne’. Ta dynamika misyjna pojawia się w życiu każdego z uczniów, w całej wspólnocie Kościoła: od tego, co najbliższe, lokalne, osobiste aż po wielość ludów i krańce świata. Jest to świadectwo o bliskości Pana, głoszone w prostocie i skromności, wyrywające z mocy zła i uzdrawiające z wszelkich chorób.
Emocja: „Idźcie obuci w sandały”. Jezus przestrzega uczniów, żeby nie brali ze sobą ‘nic’, ani chleba, torby, pieniędzy, dwóch sukien, prócz laski i sandałów na nogi, które są ‘ubiorem paschalnym’. To ‘nic’ to ogołocenie krzyża, ufność pokładana w Bogu, zaufanie do Niego, a nie do własnych sił i sprawczości.
Wezwanie: Poproszę o łaskę zjednoczenia z Jezusem i podjęcia zleconej mi misji w świecie. Podziękuję za dary, które otrzymałem, aby być wiarygodnym świadkiem Chrystusa.
Uczynię jakiś gest odnowienia ducha ewangelicznego świadectwa.