W wierze nie chodzi o to, żeby na wszystko mieć odpowiedź

W życiu religijnym nie o wszystko trzeba pytać, na wszystko mieć jakieś wytłumaczenie. Ważne jest "poczucie", wewnętrzne przekonanie. Uczniowie ufają temu wewnętrznemu głosowi, "wiedzą, że to jest Pan". To głos wiary, sumienia, zaufania do Boga.

Słowo na dziś (J 21,1-14)

Z Ewangelii wg św. Jana: Potem znowu ukazał się Jezus nad Morzem Tyberiadzkim. A ukazał się w ten sposób: Byli razem Szymon Piotr, Tomasz, zwany Didymos, Natanael z Kany Galilejskiej, synowie Zebedeusza oraz dwaj inni z Jego uczniów. Szymon Piotr powiedział do nich: «Idę łowić ryby». Odpowiedzieli mu: «Idziemy i my z tobą». Wyszli więc i wsiedli do łodzi, ale tej nocy nic nie złowili. A gdy ranek zaświtał, Jezus stanął na brzegu. Jednakże uczniowie nie wiedzieli, że to był Jezus. A Jezus rzekł do nich: «Dzieci, czy macie co na posiłek?» Odpowiedzieli Mu: «Nie». On rzekł do nich: «Zarzućcie sieć po prawej stronie łodzi, a znajdziecie». Zarzucili więc i z powodu mnóstwa ryb nie mogli jej wyciągnąć. Powiedział więc do Piotra ów uczeń, którego Jezus miłował: «To jest Pan!» Szymon Piotr usłyszawszy, że to jest Pan, przywdział na siebie wierzchnią szatę - był bowiem prawie nagi - i rzucił się w morze. Reszta uczniów dobiła łodzią, ciągnąc za sobą sieć z rybami. Od brzegu bowiem nie było daleko - tylko około dwustu łokci.

A kiedy zeszli na ląd, ujrzeli żarzące się na ziemi węgle, a na nich ułożoną rybę oraz chleb. Rzekł do nich Jezus: «Przynieście jeszcze ryb, któreście teraz ułowili». Poszedł Szymon Piotr i wyciągnął na brzeg sieć pełną wielkich ryb w liczbie stu pięćdziesięciu trzech. A pomimo tak wielkiej ilości, sieć się nie rozerwała. Rzekł do nich Jezus: «Chodźcie, posilcie się!» Żaden z uczniów nie odważył się zadać Mu pytania: «Kto Ty jesteś?» bo wiedzieli, że to jest Pan. A Jezus przyszedł, wziął chleb i podał im - podobnie i rybę. To już trzeci raz, jak Jezus ukazał się uczniom od chwili, gdy zmartwychwstał.

Komentarz do Ewangelii (5 kwietnia 2024 roku)

Papież Franciszek zachęca, by komentarze do ewangelii, homilie były krótkie i przemawiały do serca: niech to będzie jeden obraz, jedna myśl i jedna emocja. Zakończymy wezwaniem do modlitwy prośby i dziękczynienia.

Obraz: Oczyma wyobraźni zobaczę nocny połów ryb na Jeziorze Galilejskim. To znane okolice dla apostołów, miejsce wielu wspomnień, nauczania Pana i cudów. Wczuję się w ich sytuację, myślenie, odczucia. Jestem wśród nich ze swoimi wyobrażeniami.

Myśl: Kilku uczniów, którym przewodzi Szymon Piotr wypływa na jezioro. To obraz wspólnoty Kościoła, która szuka swojego sposobu życia po tym, co się wydarzyło w Jerozolimie. Ich działania są bezowocne. Nic nie łowią, a przecież znali się na tym fachu. O brzasku, który odsyła nas do poranka zmartwychwstania, spotykają nieznajomego i na jego słowo dokonują obfitego połowu, jakby echa cudownych połowów, których doświadczyli na tym jeziorze. Spożywany posiłek jest jak Eucharystia, bo odkrywają, że Pan jest pośród nich, a oni są w Jego misji.

Emocja: Nie odważyli się pytać. W życiu religijnym nie o wszystko trzeba pytać, na wszystko mieć jakieś wytłumaczenie. Ważne jest "poczucie", wewnętrzne przekonanie. Uczniowie ufają temu wewnętrznemu głosowi, "wiedzieli, że to jest Pan". To głos wiary, sumienia, zaufania do Boga.

Wezwanie: Poproszę o łaskę rozpoznania obecności Pana w ‘znakach’. Podziękuję Mu za to, że mnie nigdy nie opuszcza. Zaplanuje sobie czas na adorację Najświętszego Sakramentu, nawet jeśli tylko online.