Zaprośmy Jezusa do naszej codzienności. Niech uczyni ją niecodzienną

Mija tydzień od zmartwychwstania. Wielu z nas było już w pracy, w szkole, wróciło do swoich obowiązków. Czy nie zdążyliśmy już zapomnieć, jak wielkie rzeczy wydarzyły się w ostatnich dniach?

Tu przeczytasz dzisiejszą Ewangelię [22.04.2022]

Komentuje Jan Głąba SJ

Mam taką manierę - nie twierdzę, że dobrą - że kiedy już kogoś z moich znajomych albo przyjaciół nie chce mi się słuchać, to wrzucam takie szybkie "cześć, hej!". I sobie idę, dając znać, że jest już "za dużo". Dziś w Ewangelii widzimy podobną sytuację.

Uczniowie są nad jeziorem i idą łowić ryby. Wielu z nich właśnie tam zostało powołanych do tego, by łowić ludzi, ale teraz wrócili do stanu pierwotnego. Tam jest dużo ciszy. W pewnym momencie Piotr wrzuca takie "cześć, hej!". Mówi do uczniów: "idę łowić ryby". Ale to jest od niechcenia. Jak się zobaczy tę Ewangelię, to równie dobrze tego zdania mogłoby w ogóle nie być. Ale kiedy on wrzuca "cześć, hej!", to jego koledzy także mówią: "cześć, hej!" swojej historii i mówią: "my idziemy łowić te ryby z tobą".

Całą noc łowią i oczywiście nic nie ułowili. Kiedy płyną do brzegu, widzą jakiegoś człowieka, który pyta o coś do jedzenia. Oni mówią, że nic nie złowili i wtedy słyszą znane już: "zarzućcie sieci po prawej stronie". Robią to i wyciągają całe mnóstwo ryb. Wtedy na łodzi pada stwierdzenie: "to jest Pan". Piotr mówi po raz drugi "cześć, hej!", wyskakując z łodzi i płynąc co sił do Jezusa.

Moi drodzy, mija tydzień od zmartwychwstania. Wielu z nas było już w pracy, w szkole, wróciło do swoich obowiązków. Czy pośród nich nie powiedzieliśmy już czasem Jezusowi: "cześć, hej"? Czy nie stało się już tak, że trochę zapomnieliśmy jak wielkie rzeczy wydarzyły się w tych dniach?

Jeśli tak jest, wpuśćmy do naszej codzienności Jezusa, by uczynił ją niecodzienną, by nas odmienił i na nowo zabrał nas z miejsc, w których nas spotkał.