„Dialogi w połowie drogi” – Ewa Skrabacz i Wojciech Ziółek SJ rozmawiają o czekaniu. Słowo, nierozłącznie związane z adwentem, które daje okazje do rozmowy o trudnej sztuce czekania, o tym na co czekamy, jak czekamy i czego się – ciągle na coś czekając – obawiamy. Autorzy podcastu mówią, że: Czekanie wcale nie jest statycznym i pełnym rezygnacji nic-nie-robieniem; nie lubimy czekać i nawet zabraniamy sobie oczekiwania na coś lub na kogoś, bo boimy się niespełnienia; w naszym niespełnieniu odciśnięty jest ślad Boga, ślad pełni; warto porozmawiać z kimś bliskim i nie bać się „czekania na nikogo…”.
„Dialogi w połowie drogi” – Ewa Skrabacz i Wojciech Ziółek SJ rozmawiają o czekaniu. Słowo, nierozłącznie związane z adwentem, które daje okazje do rozmowy o trudnej sztuce czekania, o tym na co czekamy, jak czekamy i czego się – ciągle na coś czekając – obawiamy.
„Dialogi w połowie drogi” – autorzy podcastu, Ewa Skrabacz i Wojciech Ziółek SJ, rozmawiają o spotkaniach, dyskusjach i rozmowach synodalnych, ale też o wynikającym stąd swoistym ryzyku słuchania i usłyszenia. Spotkanie jest tak samo ryzykowne, jak modlitwa. Ona może zostać wysłuchana, spotkanie z drugim może mnie dogłębnie zmienić; dobrze się rozmawia, gdy się zgadzamy, ale...; to, że – dzięki Synodowi – zaczynamy się słuchać to duża wartość; głos świeckich jest ważny, ale trzeba uważać na klerykalizm à rebours, patologiczną w swej istocie mentalność TKM (tu w wersji TKŚ), „słuchajmy się!”.
„Dialogi w połowie drogi” – odcinek 31. Tym razem autorzy podcastu zatrzymują się przy temacie trwającego wciąż synodu. Ewa Skrabacz i Wojciech Ziółek SJ rozmawiają o spotkaniach, dyskusjach i rozmowach synodalnych, ale też o wynikającym stąd swoistym ryzyku słuchania i usłyszenia.
Nie jest mi wszystko jedno, ale do niczego nie jestem przywiązany; do niczego nie jestem przywiązany, ale w pełni kocham to, co jest; w pełni kocham to, co jest, ale z wewnętrzną wolnością przyjmuję to, co było oraz to, co będzie – jednym słowem: jestem obojętny.
„Dialogi w połowie drogi” – odcinek 30. Nie jest mi wszystko jedno, ale do niczego nie jestem przywiązany; do niczego nie jestem przywiązany, ale w pełni kocham to, co jest; w pełni kocham to, co jest, ale z wewnętrzną wolnością przyjmuję to, co było oraz to, co będzie – jednym słowem: jestem obojętny. Ewa Skrabacz i Wojciech Ziółek SJ rozmawiają o obojętności – jednym z najważniejszych terminów duchowości ignacjańskiej.
„Dialogi w połowie drogi” – odcinek 29. Święto odzyskania niepodległości przez Polskę już za nami, ale Ewa Skrabacz i Wojciech Ziółek SJ – z gorącym uczuciem i ze wzruszeniem mówią, że: miłość do Ojczyzny nie jest passe – bo żadna miłość nie jest passe – pod warunkiem, że jest autentyczna, czyli nie przeciw komuś; patriotyczne świętowanie uczy dumy i miłości do swojej Ojczyzny i szacunku do innych; „Ci, którzy umierają za Ojczyznę, mają prawo do pamięci, do modlitwy i do łzy”.
„Dialogi w połowie drogi” – odcinek 29. Święto odzyskania niepodległości przez Polskę już za nami, ale autorzy podcastu Ewa Skrabacz i Wojciech Ziółek SJ – wciąż w nastrojach podniosłych i patriotycznych – rozmawiają o pięknie szczerej miłości do Ojczyzny.
Dopóki pragniemy, dopóty żyjemy. Pragnienia, jakie nosimy w sercu, świadczą o tym, że życie wciąż się w nas tli, ale są też tego życia paliwem, są życiodajne. Trzeba je stopniowo ukonkretniać i rozeznawać; zgodzić się na bycie prowadzonym i „nie być głuchym na Jego wołanie”; trzeba być otwartym i wolnym wobec swoich planów.
„Dialogi w połowie drogi” – odcinek 28. Dopóki pragniemy, dopóty żyjemy. Pragnienia, jakie nosimy w sercu, świadczą o tym, że życie wciąż się w nas tli, ale są też tego życia paliwem, są życiodajne. Ewa Skrabacz i Wojciech Ziółek SJ rozmawiają o różnych sposobach dążenia do realizacji pragnień, czyli de facto o różnych sposobach na życie.
Wychodząc od wzruszająco szczerych i wypowiedzianych na krótko przed śmiercią słów włoskiego jezuity kard. Carlo Marii Martiniego, autorzy podcastu dotykają w swej rozmowie różnych aspektów tajemnicy ludzkiego umierania.
„Dialogi w połowie drogi” – odcinek 27. W przededniu Uroczystości Wszystkich Świętych i Dnia Zadusznego oraz związanej z tymi świętami listopadowej zadumy Ewa Skrabacz i Wojciech Ziółek SJ rozmawiają o śmierci.
„Dialogi w połowie drogi” – odcinek 26. Zatwierdzony przez ministerstwo i obowiązujący obecnie w całej Rosji podręcznik do historii dla klasy siódmej informuje, że „gdy ktoś z możnych tego świata nie chciał się podporządkować jezuitom, to mieli oni jeszcze w zanadrzu truciznę i sztylet. Ten, kto dopuszczał się takiego postępku, nie był uważany za grzesznika, gdyż moralną odpowiedzialność za zabójstwo dla wyższych celów brał na siebie przełożony albo jezuita starszy powołaniem.” Ten tekst – jeden z wielu tworzących wciąż bardzo żywą ‘czarną legendę’ jezuitów – stał się pretekstem do kolejnej rozmowy Ewy Skrabacz i Wojciecha Ziółka SJ.
„Dialogi w połowie drogi” – odcinek 26. Zatwierdzony przez ministerstwo i obowiązujący obecnie w całej Rosji podręcznik do historii dla klasy siódmej informuje, że „gdy ktoś z możnych tego świata nie chciał się podporządkować jezuitom, to mieli oni jeszcze w zanadrzu truciznę i sztylet. Ten, kto dopuszczał się takiego postępku, nie był uważany za grzesznika, gdyż moralną odpowiedzialność za zabójstwo dla wyższych celów brał na siebie przełożony albo jezuita starszy powołaniem.”
„Dialogi w połowie drogi” – odcinek 25. Skoro staram się być dobrym człowiekiem, to po co mi jeszcze wiara? Wychodząc od tego – coraz częściej słyszanego pytania – autorzy podcastu dyskutują nie tylko o tym, jakiej udzielić odpowiedzi, ale też o tym, jak w ogóle rozmawiać z ludźmi, którzy tak twierdzą. Oprócz tego Ewa Skrabacz i Wojciech Ziółek SJ mówią jeszcze, że: ‘pouczanie’ innych w sprawach wiary najczęściej przynosi opłakany, czyli odwrotny skutek; trzeba wierzyć w Jezusa i Jezusowi, ale i Go naśladować; patrząc na ludzi jak Jezus, dostrzegajmy w nich dobro; skierujmy wzrok ku drugiemu, zmieniając perspektywę; zawsze można się pogubić, ale z wiarą mamy do czego i do Kogo wrócić.
„Dialogi w połowie drogi” – odcinek 25. Skoro staram się być dobrym człowiekiem, to po co mi jeszcze wiara? Wychodząc od tego – coraz częściej słyszanego pytania – autorzy podcastu dyskutują nie tylko o tym, jakiej udzielić odpowiedzi, ale też o tym, jak w ogóle rozmawiać z ludźmi, którzy tak twierdzą.
„Dialogi w połowie drogi” – odcinek 24. Autorzy podcastu zatrzymują się przy temacie bliskich już wyborów parlamentarnych. Rzecz jasna nie po to, by poprzeć któreś z politycznych ugrupowań. Ewa Skrabacz i Wojciech Ziółek SJ niemal jak Hamlet pytają: „Mieszać się w politykę czy się nie mieszać?”; „Iść na wybory czy nie iść?”. Mierząc się z tymi dylematami, mówią, że: poziom brutalizacji języka, myślenia i mówienia o oponentach zniechęca, musi budzić ból i niezgodę; warto zrobić test na otwartość na poglądy odmienne i zdolność krytycznego podejścia do swoich; innej Polski nie mamy, tylko tę konkretną możemy kochać.
„Dialogi w połowie drogi” – odcinek 24. Autorzy podcastu zatrzymują się przy temacie bliskich już wyborów parlamentarnych. Rzecz jasna nie po to, by poprzeć któreś z politycznych ugrupowań. Ewa Skrabacz i Wojciech Ziółek SJ niemal jak Hamlet pytają: „Mieszać się w politykę czy się nie mieszać?”; „Iść na wybory czy nie iść?”.
„Dialogi w połowie drogi” – odcinek 23. Ewa Skrabacz i Wojciech Ziółek SJ rozmawiają o „Zielonej granicy” Agnieszki Holland, a właściwie o tym, jak wygląda dyskusja wokół tego obrazu. Podejmują refleksję nad tym, jak – mając odmienną ocenę filmu – do siebie mówimy, jak o sobie myślimy. Autorzy podcastu zwracają uwagę, że: pozbawione szacunku, ‘odczłowieczające’ określanie inaczej myślących uderza w samych autorów takich sądów; granica nie przebiega między inaczej myślącymi. Ona wszystkich oddziela od tego, co ludzkie, szlachetne i godne szacunku; nie wolno nie widzieć człowieka w oponencie!
„Dialogi w połowie drogi” – odcinek 23. Ewa Skrabacz i Wojciech Ziółek SJ rozmawiają o „Zielonej granicy” Agnieszki Holland, a właściwie o tym, jak wygląda dyskusja wokół tego obrazu. Podejmują refleksję nad tym, jak – mając odmienną ocenę filmu – do siebie mówimy, jak o sobie myślimy.
{{ article.description }}