Bracia, umierajmy za Boga i za wyznanie naszej wiary! – męczennicy jezuiccy

Druga połowa XVI wieku to okres wielu wojen religijnych. Protestantyzm był narzucany odgórnie, jak w Anglii, albo był to ruch oddolny, nieuporządkowany, jak we Francji. Doprowadził jednak do wielu masakr i zabójstw oraz długotrwałych wojen, które toczyły się na lądzie i na morzach. 19 stycznia wspominamy kilkudziesięciu męczenników jezuickich, którzy oddali życie za wiarę w Chrystusa i wierność Kościołowi. To historia przede wszystkim błogosławionego ojca Ignacego de Azevedo i 39 towarzyszy, jezuitów, którzy zginęli przy Wyspach Kanaryjskich, napadnięci przez francuskich hugenotów.

Rodzina Ulmów z Markowej to męczennicy za wiarę, wkrótce beatyfikacja

Kościół

„Anglią rządzili monarchowie, którzy w celu umocnienia władzy królewskiej narzucili protestantyzm odgórnie. We Francji był to ruch ludowy i dlatego anarchiczny, nieuporządkowany, posuwający się do przemocy. Szerzył się nierównomiernie. W jednych regionach się zakorzeniał, inne omijał. Doprowadził do masakr, zabójstw i niekończącej się wojny domowej zwanej trzydziestoletnią”*.

Wszystkich świętych i błogosławionych jezuitów

Ignacy de Azevedo urodził się w Portugalii w 1526 roku. Był szlacheckiego rodu, choć ‘z nieprawego łoża’. Jego ojciec był księdzem, a matka zakonnicą benedyktynką, dziadek był biskupem, a babka również zakonnicą. Ignacy miał z tego powodu olbrzymi kompleks i poczucie winy. Był paziem na dworze królewskim i w wieku 22 lat wstąpił do jezuitów. Przyjął święcenia kapłańskie i złożył uroczystą profesję.

Modlitwa do św. Rity w sprawach trudnych i beznadziejnych

Został wyznaczony na prowincjała Brazylii i mógł werbować ochotników w zakonie do tej nowej misji. Ostatecznie liczba zwerbowanych doszła do siedemdziesięciu i 5 czerwca 1570 roku wypłynęli z Lizbony do Brazylii.
Wyspy Kanaryjskie i wody oceanu Atlantyckiego nawiedzane były przez piratów hugenotów i ojciec Azevedo był świadomy, że muszą się przygotować nawet na męczeństwo.
O świcie, 15 lipca 1570 roku, na galeon z 40 jezuitami napadły statki korsarzy francuskich, pod wodzą Jacques’a Soresa.

40. męczenników brazylijskich - Giuseppe Baguasco, Public domain, via Wikimedia Commons„Zrozumiawszy, że napastnicy są hugenotami, ojciec Ignacy de Azevedo polecił swoim trzydziestu dziewięciu towarzyszom wyjść na pokład. Trzymając w rękach obraz Matki Bożej, dodawał odwagi walczącym marynarzom, a jezuitów zachęcał, by oddali ofiarnie życie za wiarę katolicką.
Ze swojego punktu dowodzenia na pokładzie galeonu Sores krzyczał na cały głos:
- Niech umierają papiści! Wrzućcie do morza te jezuickie psy!
Pierwszy, który wyszedł naprzeciw napastnikom, był Azevedo, wołający do swoich towarzyszy:
- Bracia, umierajmy za Boga i za wyznanie naszej wiary!

Jeden z napastników zadał mu nożem tak gwałtownie cios w głowę, że pokazał się mózg. Ale jeszcze i wtedy Azevedo zachęcał swoich, dopóki nie runął z przebitą trzykrotnie piersią…
Brat Benito Castro…, trzymając w ręku krzyż…, rzucił wyzwanie hugenotom:
- Jestem katolikiem i synem Kościoła rzymskiego!
Nawet trzy strzały z rusznicy nie zmusiły go do milczenia…
Brat Alvarez powiedział…: zazdrośćcie mi… Ta śmierć jest dla mnie największą nagrodą…
Załatwili ich wszystkich, jednego po drugim, wrzucając jeszcze żywych do morza…

Pozostali dwaj chorzy, Gregorio Escribano i Alvaro Mendes. Wstali, jak mogli, założyli sutanny i stanęli między innymi. Spotkał ich ten sam los.
Ciało ojca Azevedo nadal leżało na pokładzie, z obrazem Matki Bożej w ramionach. Nie mogli go wyrwać z jego rąk, więc wrzucili razem z nim do morza. Zwłoki unosiły się na falach razem z obrazem.

Papież o nowym błogosławionym jezuicie: niestrudzony głosiciel Ewangelii

Serwis Papieski

Ocalał tylko brat Juan Sanchez. Podarowali mu życie, bo był kucharzem i chcieli skorzystać z jego umiejętności. Zabrali go ze sobą do Francji, stamtąd wrócił do Hiszpanii i opowiedział o całym wydarzeniu. Aby skompletować liczbę do czterdziestu, jego miejsce zajął bratanek kapitana, nazywany San Juan, który zaprzyjaźnił się z jezuitami i chciał wstąpić do Towarzystwa. Wziął sutannę leżącą na pokładzie, założył ją i zginął razem z nimi. Kroniki nadały mu imię Juan Adaucto – Przyłączony”.
Zaległa cisza, a błękitne wody Atlantyku, łagodnie otulając, wchłonęły skrwawione ciała męczenników.

* Na podstawie: Ignacio Echániz SJ, Męka i Chwała, Żywa Historia Jezuitów, Wydawnictwo WAM, Księża Jezuici, Kraków 2014.