Z sercem wielkim jak świat, patron ministrantów - św. Jan Berchmans SJ

Jan Berchmans był młodym człowiekiem, marzył o byciu misjonarzem. Świat stał przed nim otworem. Gorąco pragnął męczeństwa, które wtedy nie było wcale rzadkością. 26 listopada Kościół wspomina młodego jezuitę, Jana Berchmansa, patrona ministrantów.

Św. Jan Berchmans - wierny małym sprawom

Wiara

Był sierpień roku 1616, niewielkie flamandzkie miasteczko Mechelen, obecnie w Belgii. Jan Berchmans miał wtedy siedemnaście lat i kiedy był pewny swego rozeznania, wziął pióro i napisał do rodziców: „’Czcigodny Ojcze i droga Matko, od trzech lub czterech miesięcy Bóg puka do drzwi mojego serca. Dotychczas było ono zamknięte, ale zdałem sobie sprawę, że czymkolwiek jestem zajęty – nauką, odpoczynkiem, spacerem lub czymś innym – jedna myśl gości w moim umyśle: wybrać stan życia. Tak więc, po przyjęciu wielu komunii i spełnieniu dobrych uczynków zdecydowałem się i złożyłem ślub służenia Bogu w zakonie z pomocą łaski’. Po przedstawieniu z całą mocą przemawiających za tym racji zakończył: ‘Postanowiłem ofiarować się Jezusowi Chrystusowi i walczyć razem z Nim w Towarzystwie noszącym Jego imię. Pragnę jedynie, byście nie odważyli się sprzeciwić Chrystusowi waszymi planami; posłuszny syn Chrystusa i wasz, Jan Berchmans’.”*

Św. Jan Berchmans wierny małym sprawom

Jego ojciec, Jan-Karel, mistrz szewski i garbarz zareagował natychmiast. Przybył do Mechelen, gdzie Jan się uczył i chciał porozmawiać z synem oraz przekonać go, by zmienił plany. Uważał, że rodzina go potrzebuje. Zaciągnął dług, żeby pokryć koszty nauki swego najstarszego syna i spodziewał się, że ten zatroszczy się teraz o rodzinę. Widząc jednak, że niewiele jest w stanie wskórać, prosił go tylko, by odłożył na jakiś czas myśl o wstąpieniu do zakonu.

Modlitwa do św. Rity o dobrego męża i o dobrą żonę

Po miesiącu Jan wyraził ‘zdumienie’, że ojciec nie pozwala mu pójść za głosem powołania, a kiedy ten w końcu oznajmił, że daje mu wolną rękę, by zrobił, co uważa za stosowne, ale żeby nie oczekiwał od niego żadnej pomocy, „Jan odpowiedział bezzwłocznie: - Tato, nawet gdybyś mi zabrał ubranie, jakie mam na sobie, wstąpiłbym do Towarzystwa w samej koszuli”. Do nowicjatu w tymże samym Mechelen wstąpił niedługo potem, 24 września 1616 roku.

Był wzorowym nowicjuszem i starał się ściśle zachowywać wszelkie reguły. Przełożeni polecili mu nauczyć się francuskiego. Robił to tak pilnie, że po kilku miesiącach mógł wygłosić krótkie przemówienie w tym języku. Katechizował w wioskach wokół Mechelen. Słuchały go dzieci i dorośli. Umiał dostosować się do swoich słuchaczy.

Kaplica w domu urodzenia św. Jana Berchmansa SJ - PMRMaeyaert, CC BY-SA 4.0 www.creativecommons.org, via Wiki. Comm.W październiku 1618 roku rozpoczął studia filozoficzne w Amsterdamie, ale po kilku dniach został wysłany do Rzymu, aby tam kontynuować naukę.

Całym sercem oddał się studiom filozofii, ale też z całych sił chciał się rozwijać duchowo. Jego celem było spełnianie doskonale wszelkich obowiązków. Jan miał słynne ‘zasady’, które sobie wyznaczał i do których stosował się bezwarunkowo: ‘Rób, co masz robić’; ‘Wkładaj serce i wszystkie siły w to, co robisz’; albo taka dosyć radykalna ‘Dam się raczej pokrajać, niż złamię najmniejszą regułę’.

Modlitwa do św. Józefa o nawrócenie swoich dzieci

Jan był przekonany, że „jezuita musi mieć ogromne pragnienia, a jego serce musi być wielkie jak świat”. Fascynowały go misje, zwłaszcza misja chińska i gorąco pragnął męczeństwa, które wtedy nie było wcale rzadkością. Nie był wyniosły ani niedostępny, ale pokorny, usłużny i miły.

W lipcu 1621 roku zdał błyskotliwie egzamin końcowy z filozofii. Miał wrócić do Belgii. Spodziewano się po nim wiele, ale Bóg miał inne plany. 31 lipca Jan ‘otrzymał [duchowe] ostrzeżenie o zbliżającej się śmierci’.

Od najmniejszych rzeczy - blog

Wszystkich Świętych i Błogosławionych Jezuitów

Wiara

O świcie w piątek, 13 sierpnia, Jan Berchmans trzymał w dłoniach krzyż, różaniec i książeczkę reguł. Poprosił, by mu odmówiono Litanię Loretańską. Przy słowach: Święta Panno nad pannami, Matko przeczysta, skłonił głowę i umarł. Miał 22 lata. Kanonizował go Leon XIII w 1887 roku. Jest patronem ministrantów i młodzieży studiującej.

* Na podstawie: Ignacio Echániz SJ, Męka i Chwała, Żywa Historia Jezuitów, Wydawnictwo WAM, Księża Jezuici, Kraków 2014.