Nie oceniaj i nie prowokuj do nienawiści. To nie jest chrześcijaństwo

Chrześcijaństwo jako religia miłości powinna prowadzić wierzących do ocalenia wypowiedzi drugiego człowieka według powyższej zasady, nazywanej Praesupponendum. Bo słowa, którymi się posługujemy, mają za zadanie tylko (i aż) przekazać jakąś treść. Nie zawsze jednak odzwierciedlają w pełni to, co dana osoba miała na myśli i co my z jej wypowiedzi zrozumieliśmy. Często pierwszy odbiór może być efektem tylko emocji i odczuć/przeczuć. Dlatego jeśli czegoś nie rozumiemy, lub jest nie do przyjęcia - lepiej od razu dopytać, o co chodzi i co rozmówca ma na myśli. Można w ten sposób uniknąć problemu.

Każdy nasz osąd wydawany względem drugiego człowieka może być dla niego krzywdzący. Osądzić kogoś możemy często nawet w ułamku sekundy. Dlatego najpierw, jeśli widzimy konkretną wypowiedź drugiego człowieka lub działanie, zamiast od razu zajmować się nim i osądzać go jako osobę, lepiej jest zobaczyć, co stoi za danym jego słowem lub czynem.

"A kim ja jestem, że mogę oceniać bliźniego? Skąd to przekonanie, że mój sąd jest zasadny i słuszny? Kto mi dał prawo? Ledwo sam siebie mogę upilnować, a co dopiero innych. Przecież to, co robi­my - nieustanne osądzanie się nawzajem, ocenianie, hejtowanie - to przecież czyste szaleństwo, za którym kryją się łzy i frustracje".

"(...) Nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni; nie po­tępiajcie, a nie będziecie potępieni; odpuszczajcie, a będzie wam odpuszczone. Dawajcie, a będzie wam dane; miarę dobrą, ubitą, utrzęsioną i wypełnioną po­nad brzegi wsypią w zanadrza wasze. Odmierzą wam bowiem taką miarą, jaką wy mierzycie".