Nie chodzi o to, by Marta była przeciw Marii

Marta i Maria. W życiu, także w życiu wiary, przyjmujemy Pana na dwa sposoby. Nie chodzi o to, by je przeciwstawiać sobie. One się wspierają i wzajemnie uzupełniają.

Słowo na dziś (7 października 2025 r.)

Z Ewangelii wg św. Łukasza:

W dalszej ich podróży przyszedł do jednej wsi. Tam pewna niewiasta, imieniem Marta, przyjęła Go do swego domu. Miała ona siostrę, imieniem Maria, która siadła u nóg Pana i przysłuchiwała się Jego mowie. Natomiast Marta uwijała się koło rozmaitych posług. Przystąpiła więc do Niego i rzekła: «Panie, czy Ci to obojętne, że moja siostra zostawiła mnie samą przy usługiwaniu? Powiedz jej, żeby mi pomogła». A Pan jej odpowiedział: «Marto, Marto, troszczysz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba <mało albo=""> tylko jednego. Maria obrała najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona».</mało>

Komentarz do Ewangelii (Łk 10,38-42)

Obraz: Jezus jest w podróży do Jerozolimy. Przychodzi do ‘jednej’ wsi. To może być każde miejsce, gdzie Pan zostanie przyjęty, drzwi serc i domów stoją dla Niego otworem. Oczyma wyobraźni zobaczę to miejsce, przyjaciół Jezusa. Posłucham słów rozmowy.

Myśl: Ewangelista opisuje podróż Jezusa do Jerozolimy, podczas której naucza, dokonuje znaków, spotyka się z ludźmi, jest zapraszany do ich domów. Czasami są to domy faryzeuszów, innym razem grzeszników. Jedni przyjmują Go z radością i zaciekawieniem. Inni są podejrzliwi i co najmniej sceptyczni. W każdym z nas jest taka dwoistość, takie dwie siostry, Marta i Maria. Pierwsza jest zaradną gospodynią, ale to Maria przyjęła Pana prawdziwie, skoncentrowała się na Nim, a nie na własnych wizjach, potrzebach udowadniania czegokolwiek.

Emocja: Dwa sposoby przyjmowania Pana. W życiu, także w życiu wiary, przyjmujemy Pana na dwa sposoby. Marta jest symbolem tego w nas, co jest zatroskaniem o to, co mamy zrobić dla Pana, gorliwie przestrzegając tego, co powinniśmy robić lub czego unikać. Maria ukazuje nam wrażliwość dostrzegania nawiedzenia Boga, rozpoznania Go i skoncentrowania na Nim. Nie chodzi o to, by je przeciwstawiać sobie. One się wspierają i wzajemnie uzupełniają.

Wezwanie: Poproszę o łaskę uważności i rozeznania w chwilach nawiedzenia Pana. Podziękuję za chwile bliskości i nawiedzenia Boga.

Jubileusz 2025: Spes non confundit przypomina, że „obraz kotwicy jest sugestywny, aby zrozumieć stabilność i bezpieczeństwo, jakie mamy pośród wzburzonych wód życia, jeśli polegamy na Panu Jezusie. Burze nigdy nie mogą zwyciężyć, ponieważ jesteśmy zakotwiczeni w nadziei łaski, która jest w stanie uczynić nas żyjącymi w Chrystusie, przezwyciężając grzech, lęk i śmierć” (25). Jezus obiecuje nam ‘łaskę obecności’, zwłaszcza w chwilach, kiedy doświadczam grzechu, lęku i słabości. Zatrzymam się na tych myślach przez chwilę.