Patron katedry wawelskiej w Krakowie – św. Wacław

Wacław I, nazywany ‘wiecznym’ księciem Czech, bardzo ściśle związany z historią Polski, umarł śmiercią męczeńską w młodym wieku. Odważnie krzewił chrześcijaństwo. Dbał o sprawiedliwość, szczególnie wobec wdów i sierot. Jako młody władca był wierny nauczaniu Ewangelii, które otrzymał od swojej świętej babci, także jak on męczennicy. Kościół wspomina św. Wacława w liturgii 28 września.

Urodził się w Czechach ok. roku 907. Był najstarszym synem Wratysława I, księcia Czech i Drahomiry lutyckiej. Miał młodszego brata o imieniu Bolesław. Babką braci była św. Ludmiła, wdowa po Bożywoju, pierwszym chrześcijańskim władcy księstwa czeskiego.

Św. Wacław wzorem świętości dla kierujących losami wspólnot i narodów

Serwis Papieski

Wratysław zmarł, kiedy Wacław miał 13 lat. Jego matka Drahomira, która faworyzowała młodszego syna Bolesława, objęła rządy w kraju, a Wacław został oddany na wychowanie swojej babci.

Rządy Drahomiry były nieprzyjazne dla Kościoła. Wprowadzała na powrót praktyki pogańskie, zniszczono wiele kościołów i prześladowano misjonarzy. We wrześniu 921 roku napadnięto na zamku w Tetinie na św. Ludmiłę i ją zamordowano. Wszystkie te działania doprowadziły do wojny z Niemcami, a w 928 roku sam cesarz Henryk I zmusił Drahomirę do ustąpienia i oddania władzy starszemu synowi, Wacławowi.

Modlitwa Jana Pawła II o nadzieję w trudnych czasach

Młody książę, który miał wówczas około 21 lat z zapałem zabrał się do naprawiania krzywd i zagojenia ran zadanych Kościołowi. Odbudowywał kościoły, starał się o pozyskanie nowych misjonarzy. Sam był człowiekiem niezwykle pobożnym. Jego żywoty wspominają, że nocą nawiedzał kaplicę zamkową, gdyż zajęcia dnia nie pozwalały mu na dłuższą modlitwę. Ponoć sam uprawiał pszenicę i winogrona, aby dostarczyć na ołtarz w kaplicy zamkowej potrzebnego wina i chleba.

Posąg św. Wacława w Kłodzku - Jacek Halicki, CC BY-SA 3.0 PL www.creativecommons.org, via Wikimedia CommonsZnana jest powszechnie i opiewana jego miłość i troska o ubogich. Sam szukał chorych i opiekował się nimi. Przedkładał Królestwo niebieskie nad uroki władzy doczesnej. Starał się o budowanie pokoju w kraju i z księstwami ościennymi. Jak przekazują starodawne relacje, „wspierał księży i przyczynił się do upiększenia wielu kościołów…, wspomagał biednych, przyodziewał nagich, karmił głodnych, przyjmował pielgrzymów”. 

Od cesarza Henryka I, Wacław otrzymał relikwie św. Wita, męczennika z początku IV wieku. Ku jego czci wystawił najpierw skromną świątynię, z czasem rozbudowaną do najokazalszej świątyni w Czechach, która jest dzisiaj katedrą archidiecezji i perłą stołecznej Pragi.

Modlitwa oddania św. Karola de Foucauld

Drahomira nie zamierzała jednak zrezygnować z władzy. Posłużyła się Bolesławem i namówiła go, by zaprosił Wacława na konsekrację świątyni ku czci męczenników Kosmy i Damiana, którą wybudował w swoim zamku w Starym Bolesławcu. Po przybyciu najpierw sam Bolesław zaatakował Wacława, a kiedy ten chciał się schronić w świątyni, po drodze napadli nań siepacze Bolesława i zamordowali go. Stało się to 28 września około roku 929.

„Wspierał księży i przyczynił się do upiększenia wielu kościołów…, wspomagał biednych, przyodziewał nagich, karmił głodnych, przyjmował pielgrzymów”. Dbał o sprawiedliwość, szczególnie wobec wdów i sierot.

Ciało św. Wacława pochowano w kościele św. Wita w Pradze. Natychmiast został uznany za męczennika i niedługo potem uważano go za głównego patrona kraju.
Choć Bolesław zagarnął koronę Wacława, to jednak później koronę królów czeskich i samo państwo nazywano ‘koroną św. Wacława’. Wacław został kanonizowany przez tak zwaną ‘kanonizacje równoważną’ w roku 1729 przez Benedykta XIV.

Św. Wacław - król Czech i męczennik

Wiara

Losy rodziny Wacława ściśle związane są z Polską. Jego bratanica, Dobrawa, córka Bolesława I Okrutnego, była żoną księcia Mieszka I i walnie przyczyniła się do jego nawrócenia i chrztu naszego kraju. Wacław II i III byli królami Polski. Św. Wacław jest też patronem katedry na Wawelu w Krakowie.
W ikonografii atrybutami św. Wacława są: anioł podający włócznię, korona lub sztylet, którym go zamordowano.