Tego dnia świętują
Jest to imię biblijne z grupy hebrajskich imion teoforycznych, zawierające element Jo-, który pochodzi ze skrócenia Jahveh, Jehovah 'Bóg'. Imię Jan (Johhanan) znaczy 'Bóg jest łaskawy'. W Polsce imię znane jest od średniowiecza (1202 r.) i poświadczone w dokumentach w formach: Jan, Jen, Joan, a także...
Zobacz więcejImię o wielu koncepcjach etymologicznych. Może to być dialektalna postać francuskiego imienia utworzonego na podstawie łacińskiego cognomen Lupa 'wilczyca, suka'. Lubetta / Luvetta to 'mała Wilczyca' lub 'córeczka Wilczycy'. Może to być też francuskie spieszczenie imienia germańskiego Lioba- / Leoba-...
Zobacz więcejJest to imię łacińskie (Marcus i dla kobiet Marca), jedno z niewielu imion właściwych (praenomen) znanych w Rzymie od czasów archaicznych. Nosił to imię wybitny pisarz oraz mówca, Marcus Tullius Cicero. Imię Marcus pochodzi od imienia boga wojny, Marsa (Mart-icos). W krajach chrześcijańskich dobrze znane...
Zobacz więcejJest to imię łacińskie, z pochodzenia nomen gentilicium (gens Maria). Z historii starożytnej znamy Gajusza Mariusza (Caius Marius 156-86 przed Chr.), polityka i wodza rzymskiego. W Polsce imię poświadczone wyjątkowo w 1221 r. W nowszych czasach (XX w.) stwierdzamy jego pewne rozpowszechnienie. Odpowiedniki...
Zobacz więcejJest to grecka postać biblijnego imienia hebrajskiego Szalomoh, o znaczeniu 'doskonały, szczęśliwy, pokój czyniący'. W polskich źródłach poświadczone jest od XIII w. w formach: Salomon (1228), Salamon (1424) i synkopowanej formie Salmon (1372). Spotykane do w. XIX, dziś uważane jest za imię żydowskie....
Zobacz więcejImię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen utworzone od gentilicium Silvius sufiksem -inus (wskazującym na pochodzenie od kogoś lub zdrabniającym, spieszczającym). Silvinus to 'syn Silviusa lub mały, kochany Silvius'. Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang., niem. Silvinus, fr. Silvin, wł. Silvino. Doliczono...
Zobacz więcejJest to zapożyczone z języka czeskiego dwuczłonowe imię słowiańskie, któremu odpowiadała polska forma Więcesław (Więcsław, Więsław i Więcław). Imię Więcesław poświadczone jest w dokumentach od XII w. w formach: Więcesław, Więcsław, Więsław. Forma czeska upowszechniała się prawdopodobnie od czasów panowania...
Zobacz więcejJest to imię pochodzenia łacińskiego (Laurentius), genetycznie cognomen utworzone od nazwy miasta Laurentum. Laurentius to pierwotnie 'człowiek z Laurentum'. W Polsce imię znane od średniowiecza najpierw w formie łacińskiej Laurentius i pochodnych z niemieckiego: Lorenc, Lorko, a następnie pod wpływem...
Zobacz więcej