#adhd

Cindy i Amanda, przyjaciółki z dzieciństwa, obie zaraz po czterdziestce, nie widziały się od prawie dwudziestu lat. Amanda przeprowadziła się setki kilometrów po ukończeniu studiów. Kiedy wróciła z wizytą, spotkały się z Cindy w restauracji, która niedawno została otwarta w ich rodzinnym mieście. Gdy tylko usiadły, Cindy, która cierpi na ADHD, zaczęła źle się czuć. Lokal był wypełniony po brzegi. W tle rozbrzmiewała muzyka, wentylatory sufitowe wirowały na linii jej wzroku, a gwar rozmów wypełniał powietrze.

Kiedy zwlekamy z realizacją projektu, aż zbliża się termin jego ukończenia, adrenalina daje o sobie znać i sprawia, że zaczynamy działać w ostatniej chwili. Możemy dotrzymać terminu, jednak praca prawdopodobnie nie będzie najlepsza.

O niezdiagnozowanym ADHD usłyszałem od najstarszej córki kilka tygodni temu. „To cały Ty” - oznajmiła. Małgosia, dla niezorientowanych moja Żona, natychmiast to potwierdziła. A ja zacząłem się zagłębiać w materiały na ten temat. I okazało się, że coś w tym jest. Wiele zrozumiałem dzięki tej „diagnozie” moich bliskich.

Mózg z ADHD musi pokonać wiele wyzwań, takich jak rozproszenie uwagi i słaba pamięć robocza, aby zapamiętać zadania i rozmowy. Frustracja spowodowana słabą pamięcią roboczą może powodować konflikty w relacji. Jak do tego nie dopuścić i jak dbać o związek, w którym jedna osoba ma ADHD?

Osoby dorosłe z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD) są prawie trzy razy bardziej narażone na demencję niż dorośli bez ADHD - informuje „JAMA Network Open”.

Każdy ma inną tolerancję na bałagan. Kiedy między ludźmi występuje duża rozbieżność w tym obszarze, może być to źródłem częstych kłótni i stresu. Czasami to, czego potrzebuje jedna osoba, bezpośrednio koliduje z tym, czego chce druga. Neuroróżnorodne pary muszą znaleźć skuteczne strategie, aby bałagan nie stał się źródłem konfliktów w ich związku.

Związek, w którym jedno z partnerów ma ADHD, a drugie nie, może przypominać taki, gdzie jedno mówi po włosku, a drugie po francusku. Czy w takim razie jest szansa, by partnerzy znaleźli wspólny język i mogli cieszyć się byciem razem? Jest! Psychoterapeutka Anita Robertson, pracująca od lat z parami neuroróżnorodnymi, pomaga zrozumieć te różnice.

Problemy w związku nie są niczym nadzwyczajnym. Jednak kiedy jeden z partnerów ma zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, czyli ADHD, pojawiają się szczególne wyzwania  - pisze Anita Robertson w książce „Miłość z ADHD”. Autorka książki wyjaśnia m.in. dlaczego ADHD może przyczynić się do trudności w relacjach i przedstawia rozwiązania, które pozwolą znaleźć wspólny język.

Zaostrzyła się nam ostatnio dyskusja o sposobie funkcjonowania i społecznym traktowaniu osób o odmiennych niż standardowe preferencjach płciowych. Podnosi się wiele kwestii: tożsamości albo dysforii płciowej, ideologii gender, LGBTQ, korekty czy zmiany płci. Dotyczy to także Kościoła, problematyki traktowania takich osób, ich związków i pogodzenia ich odczuć czy sposobu życia z nauczaniem Kościoła. Sprawa jest tym bardziej skomplikowana, kiedy dotyczy niepełnoletnich w okresie dojrzewania.

Suplementacja wszystkimi potrzebnymi mikroskładnikami wyraźnie poprawiła stan dzieci z ADHD i problemami emocjonalnymi. Przy okazji dzieci lepiej rosły - informują naukowcy z Oregon Health & Science University (USA).

"Pacjenci z ADHD to osoby, które często cierpią na tzw. depresję lekooporną. Przez kilka miesięcy, czasem lat, przyjmują oni leki - różne, od wielu lekarzy i nie przynosi to efektów. W takich przypadkach przyczyną problemów może być podłoże neurologiczne w postaci ADHD". O wyzwaniach z jakimi mierzą się dorośli z ADHD oraz ich leczeniu opowiada psycholog i terapeuta Karolina Grzywacz, która przygotowała aktualizację nowego wydania książki "ADHD u dorosłych" (Wyd. MANDO).

"Osoby z ADHD żyją wokół nas. Choć tak naprawdę wcale nie podejrzewalibyśmy o to naszego roztargnionego sąsiada i aroganckiej sprzedawczyni. Jeśli jednak tak jest, ci ludzie cierpią!". Przeczytaj fragment książki "ADHD u dorosłych. Jak ułatwić sobie życie i uspokoić myśli" i przekonaj się, że twoje zaburzenie nie musi oznaczać końca świata.

Żyją na wysokich obrotach. W ich głowach wirują tysiące myśli. Tworzą wielkie wizje. Zawodowo wygrywają, mniej radzą sobie z organizacją codzienności...

- Muzykoterapia to forma psychoterapii wywierająca leczniczy wpływ na pacjenta poprzez różnorodne elementy i rodzaje muzyki - w najprostszych słowach przytacza nam definicję zagadnienia nasza ekspert, Mariola Augustyn wykorzystująca muzykę w codziennej pracy z pacjentami.

Nikt nie mógł mi pomóc. Żyłem we własnym świecie. Zdiagnozowano u mnie ADHD.

Przyjrzyjmy się sytuacji, w której osoba cierpiąca na ADHD szuka i znajduje partnera, z którym chciałyby się związać. Pomimo uczucia unoszenia się nad ziemią, należałoby jednak zastanowić się nad paroma kwestiami...

Wzrost liczby uczniów ociężałych umysłowo, obniżenie ilorazu inteligencji, zniechęcenie, apatia, a nawet groźba wtórnego analfabetyzmu - to konsekwencje niepowodzeń szkolnych, które budzą uzasadnione emocje.

Pomimo wszystkich problemów ludzie z ADHD są wspaniałymi rodzicami. Często zdarza się, że mają ze swym potomstwem niezwykłą wewnętrzną więź. Szczególnie wtedy, kiedy w trudnościach swojego dziecka rozpoznają samego siebie sprzed lat.

Każdy z nas potrzebuje ciągłej uwagi, zainteresowania i szacunku ze strony innych osób. Są dni, w których ludzie cierpiący na ADHD czują się źle we własnej skórze i sami sobie wydają się bezwartościowi.

Osoby dorosłe z ADHD szybciej niż inni tracą zaufanie do samych siebie i zaniżają swą samoocenę. A przecież tak bardzo tęsknią za sukcesem. Życie wydaje im się męcząca wędrówką pomiędzy frustracją, bezdennym wprost zmęczeniem i uczuciem przesytu.

{{ article.description }}