Wiara w Ewangelię to nie akt intelektualny ani postępowanie moralne. To pójście za Jezusem, osobą, nawrócenie i przylgnięcie do Jego królestwa.
Jezus uzdrawia trędowatego, przywracając mu zdrowie, godność i miejsce w społeczeństwie. To poruszająca lekcja miłosierdzia i odwagi – Bóg nie boi się naszych słabości ani wykluczenia. W scenie uzdrowienia dostrzegamy wezwanie do wiary, która nie stawia warunków, lecz pokłada ufność w Jego woli. Jak odpowiedzieć na to zaproszenie w codziennym życiu?
Ewangelista Marek mówi o dwóch powodach tych trudnych przeżyć uczniów: nie rozumieli ‘sprawy z chlebami’ i mieli ‘otępiały umysł’. To jest wyzwanie dla uczniów wszystkich czasów, także dzisiaj. My też bowiem mamy ‘ziemską mentalność’, która wykorzystuje Pana do naszych ‘ziemskich rozgrywek’.
W pierwotnym Kościele najpierw było słowo prowadzące do nawrócenia i wspólnota dóbr, jako jego owoc. Dopiero potem była Eucharystia i uwielbienie Boga.
Jezus ogłasza początek nowej rzeczywistości. Jego słowo, nauczanie, stwarza wszystko na nowo, tchnie w nie nowe życie. Także dzisiaj słowo Jezusa oświetla i tchnie nowe życie w każdego człowieka. Poproś dziś o łaskę słyszenia "tu i teraz" słowa Pana.
Czy potrafisz zobaczyć prawdę o sobie, by rozpoznać to, co najważniejsze? Świadectwo Jana Chrzciciela przypomina, że zrozumienie siebie pozwala dostrzec innych w nowym świetle. Ucząc się pokory, możemy odnaleźć drogę do tego, co w nas najlepsze oraz do tych, którzy pomagają nam odkrywać głębię życia i wiary.
Czy zewnętrzne formy religijne mogą prowadzić do głębokiego duchowego doświadczenia? W posłuszeństwie Maryi i Józefa wobec Prawa Mojżeszowego odkrywamy, że tradycja i rytuały mogą stać się źródłem życia i pobożności. To lekcja, jak z pokorą przyjmować wymagania, które niosą sens i przypominają o tym, co naprawdę nas wyzwala – Boża obecność w codzienności.
Jan nie zadowala się samym poszukiwaniem, ale daje świadectwo. Prowadzi innych do odkrycia Przychodzącego. Jest świadkiem wolnym, który nie poddaje się "dominującej mentalności". "Kto ty jesteś?" to podstawowe pytanie, które wszyscy musimy sobie zadać.
Na początku było Słowo – źródło życia i miłości, które oświeca każdą chwilę istnienia. W ostatni dzień roku warto zatrzymać się i spojrzeć na miniony czas w perspektywie tej prawdy. To okazja do wdzięczności za obecność Boga w naszym życiu oraz do refleksji nad Jego światłością, która wskazuje drogę wśród wyzwań codzienności.
Jezus, Dziecię Boga rośnie i nabiera mocy przez 30 lat, uświęcając codzienność przez czas życia każdego pokolenia. Ten czas to jedna z tajemnic życia Jezusa, która nie jest ‘ukryciem’ ale objawieniem Boga.
Deon.pl
Sny Józefa. Bóg ukazuje się Józefowi we śnie po raz kolejny. Już wcześniej, przed narodzeniem Jezusa, Józef doświadcza takiej interwencji Najwyższego. To jest szczególne doświadczenie Bożego prowadzenia, które jednak wymaga świadomej i wolnej współpracy z łaską.
Poranek przy pustym grobie to moment pełen napięcia, pytań i nadziei. To zaproszenie, by wraz z umiłowanym uczniem zobaczyć znaki, które prowadzą do wiary. W tej pustce odnajdujemy nieobecność, która staje się obecnością – tajemnicę życia silniejszego niż śmierć. Czy odważysz się biec ku tej prawdzie?
Deon.pl
Spotkanie Maryi z krewną Elżbietą ma miejsce w Ain Karim, w górzystym rejonie na zachód od Jerozolimy. Oczyma wyobraźni zobaczę to miejsce. Posłucham rozmowy. Przyjrzę się swoim odczuciom zwłaszcza na słowa Elżbiety, które powtarzamy często w modlitwie Zdrowaś Maryjo...
W chwilach niepewności i pytań o sens wydarzeń pojawia się głos, który wzywa do zaufania. Historia Zwiastowania uczy, że każdy z nas jest zaproszony do dialogu z Bogiem – do wsłuchania się w Jego słowo, rozpoznania znaków i odwagi, by odpowiedzieć: „Niech mi się stanie”. To zaproszenie do odkrycia sensu życia w Bożej obecności.
Bóg wypełnia obietnice, które człowiek uważa za niemożliwe do realizacji w konkretnej historii naszego życia. Wszystko ma w niej swoje miejsce i wyjaśnienie.
Początek tej Ewangelii zaskakuje. Wyliczanka imion zdaje się być jałowa i monotonna, ale pokazuje, że każde imię, a więc każdy człowiek ma wartość, początek i cel. Może ginąć w odmętach historii, ale żyje w pamięci Boga i w krwi potomków.
Wyrzucenie handlarzy ze świątyni było spektakularne, ale wzbudziło kwestię, kto Jezusa upoważnił do takiego działania. Arcykapłani i starsi nie tyle pytają Pana o to, lecz prowadzą "dochodzenie w sprawie", przesłuchują Go. Boją się jednak podjąć osobiste ryzyko opowiedzenia się za Bożą inspiracją, kiedy Jezus zwraca uwagę na Jana Chrzciciela.
Stany emocjonalne, które pojawiają się w naszym życiu, muszą być rozeznawane. Jest bowiem smutek, który pochodzi od nieprzyjaciela i jest taki, który pochodzi od Boga, jest częścią Jego pedagogiki wobec każdego z nas. Tak samo radość, żałoba, gorliwość czy zapał.
W codziennym zmaganiu z trudami życia często zapominamy, że istnieje przestrzeń ukojenia, gdzie ciężar obowiązków nie przytłacza, a serce odnajduje ciszę. To zaproszenie do przemiany perspektywy – od prawa, które wiąże, ku miłości, która daje skrzydła.
Ewangelia podpowiada dziś trzy sprawy ważne dla naszej wiary. Poproś o pragnienie przygotowania drogi dla Pana. Podziękuj za tych, którzy wskazywali Ci na Pana i prowadzili do Niego. Zaplanuj sobie czas na lekturę Pisma Świętego.
{{ article.description }}