Nie sądź z pozorów, dbaj o prawość motywacji!
„Wrzuciła najwięcej”. Różne są miary w oczach Boga. Tam pierwsi są ostatnimi, a ostatni pierwszymi. To, co z pozoru wydaje się wiele, w rzeczywistości Bożej jest znikome. Przypomina to o tym, by nie sądzić pochopnie i mieć zawsze prawą motywację.
Słowo ewangelii na dzisiaj (Mk 12,38-44):
Z ewangelii wg św. Marka: I nauczając dalej mówił: «Strzeżcie się uczonych w Piśmie. Z upodobaniem chodzą oni w powłóczystych szatach, lubią pozdrowienia na rynku, pierwsze krzesła w synagogach i zaszczytne miejsca na ucztach. Objadają domy wdów i dla pozoru odprawiają długie modlitwy. Ci tym surowszy dostaną wyrok».
Potem usiadł naprzeciw skarbony i przypatrywał się, jak tłum wrzucał drobne pieniądze do skarbony. Wielu bogatych wrzucało wiele. Przyszła też jedna uboga wdowa i wrzuciła dwa pieniążki, czyli jeden grosz. Wtedy przywołał swoich uczniów i rzekł do nich: «Zaprawdę, powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła najwięcej ze wszystkich, którzy kładli do skarbony. Wszyscy bowiem wrzucali z tego, co im zbywało; ona zaś ze swego niedostatku wrzuciła wszystko, co miała, całe swe utrzymanie».
Komentarz do ewangelii z dnia (10 listopada 2024 r.):
Obraz: Dzisiejsza scena rozgrywa się w Jerozolimie, w świątyni. Oczyma wyobraźni zobaczę ‘uczonych w Piśmie’ z całą ich grą pozorów oraz ‘ubogą wdowę’, która jest ‘dyskretnym mistrzem’, dając ‘wszystko, co posiadała’. Zobaczę i nazwę swoje odczucia.
Myśl: W tym fragmencie ewangelii znajdziemy splot wielu tematów. Trzeba strzec się ‘fałszywych proroków’. Lubimy koncentrować się na tym, co zewnętrzne. Ludzi oceniamy po ‘obrazie’, jaki o sobie malują. Zwracamy uwagę na to, co zewnętrzne. Jezus przestrzega uczniów przed tym. Kieruje ich wzrok na ‘ubogą wdowę’. Ona jest podobna do Pana. Wrzuca do skarbony ‘całe swe utrzymanie’. Jest to obraz całkowitego poświęcenia swojego życia Bogu. Historia ubogiej wdowy jest zostawiona uczniom jako testament przed męką.
Emocja: „Wrzuciła najwięcej”. Różne są miary w oczach Boga. Tam pierwsi są ostatnimi, a ostatni pierwszymi. To, co z pozoru wydaje się wiele, w rzeczywistości Bożej jest znikome. Przypomina to o tym, by nie sądzić pochopnie i mieć zawsze prawą motywację.
Wezwanie: Poproszę o łaskę ofiarowania całego swojego życia dla Pana. Podziękuję za przykład wiary i oddania Bogu, jaki miałem od ‘ubogich wdów’.
Uczynię jakiś gest uszanowania i uwielbienia.
Skomentuj artykuł