Słowa z Krzyża. "Niewiasto, oto twój syn; oto twoja matka"

Wiemy, jak ciężka była dola wdów i sierot za czasów Jezusa. Dlatego jak każdy dobry syn, umierając, chciał jej zapewnić dobrą i pewną opiekę. Wybrał najmłodszego, ale też i chyba najodważniejszego apostoła – Jana, aby to on troszczył się o Matkę, ale równocześnie powierzył mu największy skarb, jakim była Matka Boga.

"Niewiasto, oto twój syn; oto twoja matka" (J 19, 26–27)

Fakt Bożego Ojcostwa dla wszystkich ludzi, czyni Maryję przede wszystkim jako Tę, która sama będąc stworzeniem, wybrana została jako Oblubienica Boga samego. Rzeczywistość, że Bóg stał się naszym Ojcem poprzez zrodzenie Swego Syna w czasie, w łonie Maryi Dziewicy oznacza, iż Maryja jest nie tylko Matką Jezusa i Matką Boga, ale jest też i naszą Matką.

Ufność i zawierzenie Bogu jest łatwe, gdy posiadamy doświadczenie syna w swojej ziemskiej rodzinie, doświadczenie radości i zaufania. A jeżeli ta ufność opiera się na wstawiennictwu Maryi, która sama się zawierzyła nieznanym planom zbawczym Boga, to wszystko staje się pewnością.

Troska i opieka Boga Ojca przechodzi przez ręce i pomoc Maryi. "Jak syn, który by osiągnąć królewski tron rodzica tuli się do boku Matki, tak ty zwracaj się do Matki: Zdrowaś Maryjo! A potem uśmiechaj się do Niej jak małe dziecko, które pragnie zwrócić uwagę matki, i bądź pewny, że nie spóźnisz się, aby oglądać oblicze Ojca" – pisał św. Alojzy Guanella.

Maryja uprasza wszystko, a w szczególności poprzez swój przykład życia, wyjednuje nam zawierzenie Bogu. "Ojciec niebieski jest Najwyższy, który zasiada na tronie Nieba, ale ty masz Maryję, która jest Oblubienicą Wiecznego, i Królową nieba i ziemi. Czyż nie możesz więc zwrócić się do Niej: Moja Wielka Matko?" - pytał św. Alojzy Guanella. Dlatego też "w całokształcie Bożego planu, który ogarnia wszystkich ludzi, szczególne miejsce zajmuje «niewiasta» jako Matka Tego, z którym Ojciec odwiecznie związał dzieło zbawienia". Nie jest to oznaka słabości ani niewystarczalności, lecz wielkości i dobroci Boga.

Maryja, z Jego odwiecznego przewidzenia, odgrywa w dziejach zbawienia wiodącą rolę, jaka przypada w udziale ludziom. Jej osoba i macierzyńska służba są czytelnym wyrazem Bożej Opatrzności. Znaczy to, że słusznie przysługuje Jej tytuł "Matka Bożej Opatrzności" ( Por. KKK 306).