Imiona świętych

Imię wywodzące się od rzymskiego cognomen Ambrosius, pochodzącego z języka greckiego od przymiotnika ambrósios 'nieśmiertelny'. W mitologii greckiej bogowie spożywali ambrozję (gr. ambrosía), pokarm dający im wieczną młodość i nieśmiertelność. W Polsce imię to poświadczone jest w źródłach od 1425 r....

To męskie późnogreckie imię Basíleios (od II w. wymawiane Basílios) jest ze słowotwórczego punktu widzenia przymiotnikiem od rzeczownika basileús 'wódz, król, cesarz'. Do Polski imię to przyszło przez łacinę późno; wcześniej pojawiło się na Rusi jako Wasyli i Wasyl, przejęte tam wprost z Bizancjum,...

Podobnie jak forma żeńska, Benedykta, jest to imię łacińskie, pierwotnie cognomen. Łac. Benedictus i Benedicta notowane są w inskrypcjach jako imiona własne zarówno pogan, jak i chrześcijan. Formalnie są to imiesłowy przeszłe od czasownika benedicere 'dobrze mówić o kimś, (później) dobrze życzyć komuś';...

To imię wywodzi się z Egiptu, od tamtejszych Greków. Nie wiadomo, czy jest to przekład grecki jakiegoś imienia egipskiego, czy już przez Greków utworzone. W części pierwszej mamy tu imię bogini Izydy (Isis), w drugiej zaś temat ten sam, co w wyrazie d-ron 'dar', jak np. w imieniu Theo-doros, czyli Izydor...

Jest to zapożyczone z języka czeskiego dwuczłonowe imię słowiańskie, któremu odpowiadała polska forma Więcesław (Więcsław, Więsław i Więcław). Imię Więcesław poświadczone jest w dokumentach od XII w. w formach: Więcesław, Więcsław, Więsław. Forma czeska upowszechniała się prawdopodobnie od czasów panowania...