- W mojej ocenie, ale podejrzewam, że nie tylko w mojej, największą patologią ochrony zdrowia jest jej dwulicowość – nie chodzi w ogóle o dobro pacjenta. Liczą się procedury, pieczątki postawione w odpowiednich miejscach, poprawnie wypełnione formularze, a nie realne skupianie się na udzielaniu świadczeń - mówi Jan „Yanek” Świtała, ratownik medyczny i autor książki "Polski SOR. Uwaga, będzie bolało".
- W mojej ocenie, ale podejrzewam, że nie tylko w mojej, największą patologią ochrony zdrowia jest jej dwulicowość – nie chodzi w ogóle o dobro pacjenta. Liczą się procedury, pieczątki postawione w odpowiednich miejscach, poprawnie wypełnione formularze, a nie realne skupianie się na udzielaniu świadczeń - mówi Jan „Yanek” Świtała, ratownik medyczny i autor książki "Polski SOR. Uwaga, będzie bolało".
"Kiedy mówi się, że ktoś (zwłaszcza kobieta) zachował cnotę, to wielu myśli jedynie o dziewictwie. Nawet gdy należymy do ludzi, którzy wiedzą, że współżycie małżonków może być czyste, to i tak nie jesteśmy wolni od ograniczonego rozumienia czystości" - pisze o. Jacek Siepsiak SJ w książce "Belki z oka, czyli nietypowy rachunek sumienia", której fragment publikujemy.
"Kiedy mówi się, że ktoś (zwłaszcza kobieta) zachował cnotę, to wielu myśli jedynie o dziewictwie. Nawet gdy należymy do ludzi, którzy wiedzą, że współżycie małżonków może być czyste, to i tak nie jesteśmy wolni od ograniczonego rozumienia czystości" - pisze o. Jacek Siepsiak SJ w książce "Belki z oka, czyli nietypowy rachunek sumienia", której fragment publikujemy.
"Pierwotny, historyczny konserwatyzm był odpowiedzią na  doświadczenie rewolucji, która głęboko zmieniła ówczesny świat i  potrzebowała odpowiedzi, korekty, dopełnienia w  postaci ostrożnego, ewolucyjnego i  zakorzenionego w  przeszłości myślowego prądu. Warto dziś zadać sobie pytanie, czy współczesny świat również nie pozostaje w procesie rewolucji (i to więcej niż jednej), która wymaga podobnego spojrzenia?" – pisze Tomasz Terlikowski w książce "Czy konserwatyzm ma przyszłość? Koniec Europy, jaką znamy", której fragment publikujemy.
"Pierwotny, historyczny konserwatyzm był odpowiedzią na  doświadczenie rewolucji, która głęboko zmieniła ówczesny świat i  potrzebowała odpowiedzi, korekty, dopełnienia w  postaci ostrożnego, ewolucyjnego i  zakorzenionego w  przeszłości myślowego prądu. Warto dziś zadać sobie pytanie, czy współczesny świat również nie pozostaje w procesie rewolucji (i to więcej niż jednej), która wymaga podobnego spojrzenia?" – pisze Tomasz Terlikowski w książce "Czy konserwatyzm ma przyszłość? Koniec Europy, jaką znamy", której fragment publikujemy.
Jak inkwizycja wpłynęła na relacje chrześcijan i Żydów? Co działo się w czasach średniowiecza i jaki ma wpływ na obecne nastawienie do siebie Kościoła katolickiego i wyznawców judaizmu? Te trudne sprawy wyjaśnia abp Grzegorz Ryś w swojej najnowszej książce "Chrześcijanie wobec Żydów".  
Jak inkwizycja wpłynęła na relacje chrześcijan i Żydów? Co działo się w czasach średniowiecza i jaki ma wpływ na obecne nastawienie do siebie Kościoła katolickiego i wyznawców judaizmu? Te trudne sprawy wyjaśnia abp Grzegorz Ryś w swojej najnowszej książce "Chrześcijanie wobec Żydów".  
Wydawnictwo Święty Wojciech
Mamy małżeństwo w misji. To rzadkość. I piękna jest wzajemna wymiana między Apostołem Narodów a tymi małżonkami. To jest coś, co warto by było pokazywać. Dzisiaj dużo się mówi o konieczności takiej wymiany. Mamy skłonność do formacji – powiedziałbym wręcz – kastowej. Każdy formuje się odrębnie lub co najwyżej we własnej grupie: księży się formuje w obrębie księży, świeckich w obrębie świeckich. To prawdziwa bieda - czytamy w  nowej książce abp. Grzegorza Rysia i Małgorzaty Bilskiej "Mistrzowie drugiego planu"  .
Mamy małżeństwo w misji. To rzadkość. I piękna jest wzajemna wymiana między Apostołem Narodów a tymi małżonkami. To jest coś, co warto by było pokazywać. Dzisiaj dużo się mówi o konieczności takiej wymiany. Mamy skłonność do formacji – powiedziałbym wręcz – kastowej. Każdy formuje się odrębnie lub co najwyżej we własnej grupie: księży się formuje w obrębie księży, świeckich w obrębie świeckich. To prawdziwa bieda - czytamy w  nowej książce abp. Grzegorza Rysia i Małgorzaty Bilskiej "Mistrzowie drugiego planu"  .
Słowo "hierarchia" wprowadza do kościelnej komunii kategorię „panowania”. Nie sposób tu uniknąć skojarzeń z krytykowanymi przez Jezusa „władcami” i ich metodami działania. Zastrzeżenia budzi ukazywanie wspólnoty wierzących jako drabiny zstępujących stopni, od papieża do katechumena, co trudno uzgodnić z fundamentalną równością wszystkich członków Kościoła - pisze ks. Marek Jagodziński w książce "Kościół komunii".
Słowo "hierarchia" wprowadza do kościelnej komunii kategorię „panowania”. Nie sposób tu uniknąć skojarzeń z krytykowanymi przez Jezusa „władcami” i ich metodami działania. Zastrzeżenia budzi ukazywanie wspólnoty wierzących jako drabiny zstępujących stopni, od papieża do katechumena, co trudno uzgodnić z fundamentalną równością wszystkich członków Kościoła - pisze ks. Marek Jagodziński w książce "Kościół komunii".
Wydawnictwo Święty Wojciech
Praprababka Jezusa, która postanowiła porzucić rodzinny kraj i razem z teściową przenieść się do Betlejem. Kim była Rut Moabitka? Dlaczego znajdujemy ją w rodowodzie Jezusa? Jakie przesłanie ma dla nas jej niezwykła historia? Wyjaśnienie znajdujemy w nowej książce abp. Grzegorza Rysia i Małgorzaty Bilskiej "Mistrzowie drugiego planu"  .
Praprababka Jezusa, która postanowiła porzucić rodzinny kraj i razem z teściową przenieść się do Betlejem. Kim była Rut Moabitka? Dlaczego znajdujemy ją w rodowodzie Jezusa? Jakie przesłanie ma dla nas jej niezwykła historia? Wyjaśnienie znajdujemy w nowej książce abp. Grzegorza Rysia i Małgorzaty Bilskiej "Mistrzowie drugiego planu"  .
Siostra Daria Skowalczyńska pochodzi z Raciborza. – Po pierwszych ślubach zakonnych w 1990 roku pojechałam na Ukrainę – wspomina. – Najpierw na trzy miesiące. Jednak ten kraj stał się moją wielką miłością i bardzo chciałam wrócić, zamieszkać tu na stałe. Udało się to w 1997 roku. – Pojechałam znów i najpierw pracowałam w Kijowie: katechizowałam, pracowałam w zakrystii, prowadziłam grupy młodzieżowe. A teraz od lat mieszkam i pracuję w Wierzbowcu na Podolu. I to tam siostrę Darię zastała wojna… Pierwsze dni Siostra Daria przyznaje, że do ostatniego momentu nie sądziła, iż wojna, o której się od dawna mówiło, naprawdę wybuchnie – pisze Agata Puścikowska w książce „Siostry nadziei. Nieznane historie bohaterskich kobiet walczących na Ukrainie”.
Siostra Daria Skowalczyńska pochodzi z Raciborza. – Po pierwszych ślubach zakonnych w 1990 roku pojechałam na Ukrainę – wspomina. – Najpierw na trzy miesiące. Jednak ten kraj stał się moją wielką miłością i bardzo chciałam wrócić, zamieszkać tu na stałe. Udało się to w 1997 roku. – Pojechałam znów i najpierw pracowałam w Kijowie: katechizowałam, pracowałam w zakrystii, prowadziłam grupy młodzieżowe. A teraz od lat mieszkam i pracuję w Wierzbowcu na Podolu. I to tam siostrę Darię zastała wojna… Pierwsze dni Siostra Daria przyznaje, że do ostatniego momentu nie sądziła, iż wojna, o której się od dawna mówiło, naprawdę wybuchnie – pisze Agata Puścikowska w książce „Siostry nadziei. Nieznane historie bohaterskich kobiet walczących na Ukrainie”.
Gdy kogoś kochasz, na kimś ci zależy, na ogół rozpoznajesz jego głos, ale także jego kroki na schodach. - Jak doskonale trzeba kogoś znać, żeby umieć go rozpoznać po sposobie chodzenia, po stawianych krokach? - pisze ks. Krzysztof Porosło. Jakie zadanie stawia przed nami najrzadziej czytana w liturgii księga Pisma Świętego? Jaki jest najważniejszy dźwięk w adwentowej ciszy? Wyjaśniamy to w czwartym odcinku cyklu "Tajemnice Adwentu", przygotowanego dla was na #Adwent2022. 
Gdy kogoś kochasz, na kimś ci zależy, na ogół rozpoznajesz jego głos, ale także jego kroki na schodach. - Jak doskonale trzeba kogoś znać, żeby umieć go rozpoznać po sposobie chodzenia, po stawianych krokach? - pisze ks. Krzysztof Porosło. Jakie zadanie stawia przed nami najrzadziej czytana w liturgii księga Pisma Świętego? Jaki jest najważniejszy dźwięk w adwentowej ciszy? Wyjaśniamy to w czwartym odcinku cyklu "Tajemnice Adwentu", przygotowanego dla was na #Adwent2022. 
Już sam dźwięk słowa „kupa” zazwyczaj budzi u dzieci rozbawienie i zaciekawienie. Dobrze tę ciekawość wykorzystać, by – wychodząc od tematu defekacji – opowiedzieć dzieciom o trawieniu, zdrowym odżywianiu i wewnętrznych organach. Pomoże w tym nowa książka bestsellerowej serii o Alicji, czyli – tym razem napisana wspólnie z pediatrą, prof. Mikołajem Spodarykiem – „Brzuch Alicji, czyli kupa prawy o trawieniu”.
Już sam dźwięk słowa „kupa” zazwyczaj budzi u dzieci rozbawienie i zaciekawienie. Dobrze tę ciekawość wykorzystać, by – wychodząc od tematu defekacji – opowiedzieć dzieciom o trawieniu, zdrowym odżywianiu i wewnętrznych organach. Pomoże w tym nowa książka bestsellerowej serii o Alicji, czyli – tym razem napisana wspólnie z pediatrą, prof. Mikołajem Spodarykiem – „Brzuch Alicji, czyli kupa prawy o trawieniu”.
- W listopadzie 2021 roku słynnego wywiadu dla „Military Times” udzielił szef wywiadu wojskowego Ukrainy Kyryło Budanow, który podał niemal dokładną datę wybuchu wojny. Wydawało się to absurdalne i niewiarygodne, bo kto w historii podawał konkretną datę i scenariusz konfliktu? Okazało się, że wersja Budanowa spełniła się w niemal w całości. Szef wywiadu HUR mówił o tym wszystkim, ale świat miał go co najmniej za dziwaka - mówi Zbigniew Parafianowicz, reporter wojenny, ekspert w dziedzinie Europy Wschodniej i autor książki "Śniadanie pachnie trupem. Ukraina na wojnie".
- W listopadzie 2021 roku słynnego wywiadu dla „Military Times” udzielił szef wywiadu wojskowego Ukrainy Kyryło Budanow, który podał niemal dokładną datę wybuchu wojny. Wydawało się to absurdalne i niewiarygodne, bo kto w historii podawał konkretną datę i scenariusz konfliktu? Okazało się, że wersja Budanowa spełniła się w niemal w całości. Szef wywiadu HUR mówił o tym wszystkim, ale świat miał go co najmniej za dziwaka - mówi Zbigniew Parafianowicz, reporter wojenny, ekspert w dziedzinie Europy Wschodniej i autor książki "Śniadanie pachnie trupem. Ukraina na wojnie".
Możemy mieć w życiu takie doświadczenia, w których wydaje się, że Bóg jest nieobecny, że zapomniał o nas i się o nas nie troszczy. Pytamy w różnych trudnych chwilach, dlaczego pewne rzeczy wydarzają się w naszym życiu, dlaczego moja historia jest taka, a nie inna? - pisze ks. Krzysztof Porosło. Co może nas pocieszyć, gdy czujemy się zupełnie nieważni? Wyjaśniamy to w trzecim odcinku cyklu "Tajemnice Adwentu", przygotowanego dla was na #Adwent2022. 
Możemy mieć w życiu takie doświadczenia, w których wydaje się, że Bóg jest nieobecny, że zapomniał o nas i się o nas nie troszczy. Pytamy w różnych trudnych chwilach, dlaczego pewne rzeczy wydarzają się w naszym życiu, dlaczego moja historia jest taka, a nie inna? - pisze ks. Krzysztof Porosło. Co może nas pocieszyć, gdy czujemy się zupełnie nieważni? Wyjaśniamy to w trzecim odcinku cyklu "Tajemnice Adwentu", przygotowanego dla was na #Adwent2022. 
Logo źródła: MANDO Jan Świtała
Najgorzej jest w Polsce z profilaktyką. Widzimy na co dzień hasła: „Badaj piersi” czy „Zrób morfologię”, ale niewiele sobie z tego robimy. Niewielu lekarzy rodzinnych skieruje 25-letniego chłopaka czysto profilaktycznie na badania, a morfologię naprawdę warto zrobić raz do roku - pisze Jan Świtała w książce "Polski SOR. Uwaga, będzie bolało", której fragment publikujemy.
Najgorzej jest w Polsce z profilaktyką. Widzimy na co dzień hasła: „Badaj piersi” czy „Zrób morfologię”, ale niewiele sobie z tego robimy. Niewielu lekarzy rodzinnych skieruje 25-letniego chłopaka czysto profilaktycznie na badania, a morfologię naprawdę warto zrobić raz do roku - pisze Jan Świtała w książce "Polski SOR. Uwaga, będzie bolało", której fragment publikujemy.
Jeżeli ktoś nigdy nie przeżył nic trudnego, jeżeli nigdy nie został w żaden sposób poniżony lub upokorzony, nigdy nie cierpiał, to nie zrozumie do końca tego, który właśnie przeżywa tak trudne doświadczenie. Jakoś intuicyjnie czujemy, że nie możemy z naszą słabością przyjść do takiego człowieka, bo wydaje się nam, że nie może nas zrozumieć - pisze ks. Krzysztof Porosło. Czy Bóg może mieć jakieś słabości? Wyjaśniamy to w drugim odcinku cyklu "Tajemnice Adwentu", przygotowanego dla was na #Adwent2022. 
Jeżeli ktoś nigdy nie przeżył nic trudnego, jeżeli nigdy nie został w żaden sposób poniżony lub upokorzony, nigdy nie cierpiał, to nie zrozumie do końca tego, który właśnie przeżywa tak trudne doświadczenie. Jakoś intuicyjnie czujemy, że nie możemy z naszą słabością przyjść do takiego człowieka, bo wydaje się nam, że nie może nas zrozumieć - pisze ks. Krzysztof Porosło. Czy Bóg może mieć jakieś słabości? Wyjaśniamy to w drugim odcinku cyklu "Tajemnice Adwentu", przygotowanego dla was na #Adwent2022. 
Rośnie liczba ludzi odchodzących lub gotowych do odejścia od Kościoła, narasta odchodzenie od przekonań chrześcijańskich i brak zainteresowania nimi. Przyczynił się do tego także przesadzony i wyidealizowany obraz księdza, który karmiony był przeżywaną mocno w liturgii rolą kapłana wyrwaną z normalności życia - pisze ks. Marek Jagodziński w książce "Kościół komunii".  
Rośnie liczba ludzi odchodzących lub gotowych do odejścia od Kościoła, narasta odchodzenie od przekonań chrześcijańskich i brak zainteresowania nimi. Przyczynił się do tego także przesadzony i wyidealizowany obraz księdza, który karmiony był przeżywaną mocno w liturgii rolą kapłana wyrwaną z normalności życia - pisze ks. Marek Jagodziński w książce "Kościół komunii".  
Jednym z najpoważniejszych problemów Kościoła w krajach zachodnich jest przejawiające się bardzo ostro odwrócenie się od niego młodszych kobiet. Czują się w Kościele zaniedbywane pod względem strukturalnym, a nawet dyskryminowane. Kościół katolicki odbierają jako „Kościół kleru”, a nawet jako „Kościół mężczyzn” - pisze ks. Marek Jagodziński w książce "Kościół komunii".
Jednym z najpoważniejszych problemów Kościoła w krajach zachodnich jest przejawiające się bardzo ostro odwrócenie się od niego młodszych kobiet. Czują się w Kościele zaniedbywane pod względem strukturalnym, a nawet dyskryminowane. Kościół katolicki odbierają jako „Kościół kleru”, a nawet jako „Kościół mężczyzn” - pisze ks. Marek Jagodziński w książce "Kościół komunii".
W Piśmie Świętym czytamy, że Pan przygotuje ucztę z tłustego mięsa i wybornych win, dosłownie: "ucztę z tłustych mięs". - Mam świadomość, że kiedy słyszą to wegetarianie, to raczej ten obraz ich przeraża niż zachwyca i myślą sobie wtedy: „Ależ uczta, znów nie będę miał nic do zjedzenia” - pisze ks. Krzysztof Porosło. Do czego prowadzi "duchowy wegetarianizm" i co dla nas oznacza obraz takiej uczty?  Wyjaśniamy to w pierwszym odcinku cyklu "Tajemnice Adwentu", przygotowanego dla was na #Adwent2022. 
W Piśmie Świętym czytamy, że Pan przygotuje ucztę z tłustego mięsa i wybornych win, dosłownie: "ucztę z tłustych mięs". - Mam świadomość, że kiedy słyszą to wegetarianie, to raczej ten obraz ich przeraża niż zachwyca i myślą sobie wtedy: „Ależ uczta, znów nie będę miał nic do zjedzenia” - pisze ks. Krzysztof Porosło. Do czego prowadzi "duchowy wegetarianizm" i co dla nas oznacza obraz takiej uczty?  Wyjaśniamy to w pierwszym odcinku cyklu "Tajemnice Adwentu", przygotowanego dla was na #Adwent2022. 
W swojej pracy kapłańskiej często spotykam ludzi, których życie jest nieustannym wysiłkiem, krzątaniem się, staraniem, aby zdobyć wszystko, co nieodzowne, a nawet więcej, bo przecież wiele z rzeczy, o które tak bardzo zabiegamy, wcale nie jest nam potrzebnych do szczęścia - czytamy w książce ks. Piotra Pawlukiewicza "Szczęście jest bliżej, niż myślisz", której fragment publikujemy.
W swojej pracy kapłańskiej często spotykam ludzi, których życie jest nieustannym wysiłkiem, krzątaniem się, staraniem, aby zdobyć wszystko, co nieodzowne, a nawet więcej, bo przecież wiele z rzeczy, o które tak bardzo zabiegamy, wcale nie jest nam potrzebnych do szczęścia - czytamy w książce ks. Piotra Pawlukiewicza "Szczęście jest bliżej, niż myślisz", której fragment publikujemy.
Logo źródła: MANDO Zbigniew Parafianowicz
Na początku marca 2022 roku, po tym jak Rosjanom nie udało się z marszu zdobyć Kijowa, pojawiła się nadzieja na rozmowy o zawieszeniu broni. Współpracownicy Wołodymyra Zełenskiego mówili o gotowości do negocjacji – pisze dziennikarz i reporter wojenny Zbigniew Parafianowicz w książce "Śniadanie pachnie trupem", której fragment publikujemy.
Na początku marca 2022 roku, po tym jak Rosjanom nie udało się z marszu zdobyć Kijowa, pojawiła się nadzieja na rozmowy o zawieszeniu broni. Współpracownicy Wołodymyra Zełenskiego mówili o gotowości do negocjacji – pisze dziennikarz i reporter wojenny Zbigniew Parafianowicz w książce "Śniadanie pachnie trupem", której fragment publikujemy.
Logo źródła: MANDO Jan Świtała
Szpitalny oddział ratunkowy powinien być miejscem, do którego trafiają ludzie w stanie nagłego zagrożenia życia i zdrowia, czyli z urwanymi rękoma czy zatrzymaniem krążenia. W ostateczności, jeśli w okolicy nie ma porodówki, możemy przyjąć na świat nowego obywatela. W założeniu chodzi więc o opiekę na ludźmi, którzy są już jedną nogą po drugiej stronie, względnie obiema nogami, ale mamy jeszcze jakiekolwiek szanse ich stamtąd wyciągnąć - pisze Jan Świtała w książce "Polski SOR. Uwaga, będzie bolało", której fragment publikujemy.
Szpitalny oddział ratunkowy powinien być miejscem, do którego trafiają ludzie w stanie nagłego zagrożenia życia i zdrowia, czyli z urwanymi rękoma czy zatrzymaniem krążenia. W ostateczności, jeśli w okolicy nie ma porodówki, możemy przyjąć na świat nowego obywatela. W założeniu chodzi więc o opiekę na ludźmi, którzy są już jedną nogą po drugiej stronie, względnie obiema nogami, ale mamy jeszcze jakiekolwiek szanse ich stamtąd wyciągnąć - pisze Jan Świtała w książce "Polski SOR. Uwaga, będzie bolało", której fragment publikujemy.