Imiona świętych

Imię pochodzenia germańskiego z grupy imion dwuczłonowych, złożone z elementów: adal- / adel- / edel- 'sławny, znakomity, szlachetny' i -bert / -berht / -brecht 'jaśniejący, wspaniały, błyszczący'. W Polsce imię znane od średniowiecza. W dokumentach notowane w postaciach: Adalbert (1194), Adalpert,...

Podobnie jak forma żeńska, Benedykta, jest to imię łacińskie, pierwotnie cognomen. Łac. Benedictus i Benedicta notowane są w inskrypcjach jako imiona własne zarówno pogan, jak i chrześcijan. Formalnie są to imiesłowy przeszłe od czasownika benedicere 'dobrze mówić o kimś, (później) dobrze życzyć komuś';...

To męskie imię greckie należy do bardzo starych imion dwuczłonowych. Greckie Phílippos interpretuje się zwykle jako złożenie, w którego części pierwszej występuje temat przymiotnika phílos 'przyjaciel, miłośnik', a w części drugiej rzeczownik híppos 'koń'. Całość znaczyć więc może 'lubujący się w koniach,...

Jest to imię wywodzące się z języka włoskiego. Pochodzi ono od określenia francesco 'Francuz, Francuzik', jakim kupiec Piotr Bernardone nazwał swego syna Jana, kiedy wrócił z Francji. W Asyżu zaczęto powszechnie nazywać chłopca tym określeniem. Pod takim imieniem znany jest powszechnie. Na popularność...

Iga to imię żeńskie; zdrobnienie od imienia Jadwiga, obecnie funkcjonujące również jako samodzielne imię. Iga może także stanowić zdrobnienie imienia Ignacja.Jadwiga to znane i popularne w Polsce imię jest pochodzenia germańskiego. Na gruncie ger­mańskim było imieniem złożonym, w którym obie części składowe,...

Jest to imię, którego pochodzenie nie zostało dostatecznie wyjaśnione. Powszechnie łączy się je z łacińskim rzeczownikiem ignis 'ogień'. U pisarzy starożytnych (np. Pliniusza) występuje w postaci Egnatius, jednak trudno ustalić, czy to jest to samo, co Ignatius. Nie można też wykluczyć jego etruskiego...

Jest to słowiańskie imię dwuczłonowe, złożone z tematu przymiotnikowego luto- (por. luty - 'srogi, ostry') jako członu pierwszego i rzeczownika -gniew jako członu drugiego. Poświadczone jest w 1212 r. w formie Lutogniew. W kalendarzu imię to umieściliśmy pod dniem 9 maja.

Jest to imię teoforyczne pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od oskijskiego lub sabińskiego imienia boga Marsa. Mars (lub Mamers), pierwotnie bóg wiosny i rolnictwa, a później bóg wojny (utożsamiany z greckim Aresem), należał do bóstw tzw. wyższego rzędu (Iupiter, Quirinus, Mars). Forma Mamert utworzona...