Tego dnia świętują
Rozumiana jest u nas jako żeńska forma imienia ANTONI. W rzeczywistości jest to żeńska postać imienia łacińskiego Antoninus (zob. ANTONIN) i jako takie jest imieniem na -inus, -ina, tzw. cognomen od rodowego nazwiska, czyli gentilicium Antonii. W Polsce dawniej nie było znane, zdarzało się natomiast...
Zobacz więcejTo męskie późnogreckie imię Basíleios (od II w. wymawiane Basílios) jest ze słowotwórczego punktu widzenia przymiotnikiem od rzeczownika basileús 'wódz, król, cesarz'. Do Polski imię to przyszło przez łacinę późno; wcześniej pojawiło się na Rusi jako Wasyli i Wasyl, przejęte tam wprost z Bizancjum,...
Zobacz więcejJest to imię biblijne z grupy hebrajskich imion teoforycznych, zawierające element Jo-, który pochodzi ze skrócenia Jahveh, Jehovah 'Bóg'. Imię Jan (Johhanan) znaczy 'Bóg jest łaskawy'. W Polsce imię znane jest od średniowiecza (1202 r.) i poświadczone w dokumentach w formach: Jan, Jen, Joan, a także...
Zobacz więcejŻeńska forma imienia JAN, utworzona od jego formy spolszczonej i to dopiero w czasach nowszych. W średniowieczu znana była forma Janna, Jana. W innych językach jej odpowiednikiem jest JOANNA, uważana u nas za imię odrębne. Janina znana jest także w jęz. litewskim i rosyjskim.
Zobacz więcejJako imię własne pojawia się już u starożytnych Greków. Greckie Lé-n było pierwotnie zdrobnieniem imion dwuczłonowych typu Le--chár-s lub też Auto-lé-n, Panta-lé-n. W imionach tych zmieszały się dwa wcześniejsze typy, z wyrazem laós (lé-s) 'lud' oraz lé-n (gen. leontos) 'lew'. Samo skrócenie Lé-n rozumieli...
Zobacz więcejImię pochodzenia egipskiego Ounophris, przejęte do greki w postaci Onouphrios, a następnie do łaciny jako Onuphrius. Było to w Egipcie imię teoforyczne, bowiem takim przydomkiem Egipcjanie nazywali Ozyrysa 'zawsze szczęśliwy'. W Polsce imię notowane od XV w. Częstsze jest u wyznawców Kościoła wschodniego....
Zobacz więcejJest to imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen od słowa pospolitego placidus, -a, -um 'spokojny, łagodny, dobrotliwy'. W Polsce imię to na przestrzeni dziejów występowało sporadycznie, nigdy nie osiągnęło szerszej popularności. Tytuł książki J. A. Jabłonowskiego (1751 r.): Ostafi po polsku,...
Zobacz więcej