Imiona świętych

Późnogreckie, zapewne dopiero chrześcijańskie imię męskie Anastásios, utworzone od pierwotnie żeńskiego imienia Anástasis (por. ANASTAZJA). Do Polski przyszło przez łacinę i nigdy nie było popularne (ze średniowiecza jest poświadczony zaledwie jeden przykład jego użycia). Odpowiedniki obcojęz.: łac....

Imię aramejskie, pierwotnie przezwisko Józefa, krewnego Marka Ewangelisty (Bar-nebuch 'syn proroctwa, pocieszenia'). W polskich źródłach poświadczone z końca XII w. w formach: Barnaba, Bernaba, Barnabasz, Bernabasz. Końcowe -sz dodawano pod wpływem analogii do imion Tomasz, Tobiasz, gdzie to -sz było...

Łacińskie Felix to jedno z najczęstszych rzymskich cognominów. Imię to nosili często wyzwoleńcy. Felix = 1. urodzajny, 2. szczęśliwy. Było to imię męskie; dla kobiet chętniej używano imienia Felicitas (uosobienie szczęścia, sama szczęśliwość) albo też zdrobnienia Felicula. W Polsce imię to spotykamy...

Jest to imię dwuczłonowe pochodzenia słowiańskiego. W członie pierwszym znajduje się temat przymiotnikowy rado- 'rad', zaś w drugim temat przymiotnikowy -mił. Obok formy męskiej istnieje forma żeńska Radomiła. Człony tego imienia mogły ulec przestawieniu, w wyniku czego powstało nowe imię Miłorad. Imię...

Jest to żeńska forma imienia TEODOZJUSZ, TEODOZY. Imię to w Polce występuje do dziś, ale bardzo rzadko. Forma spieszczona to Todzia. Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang. Theodosia, fr. Théodosie, Théodose, ros. Fieodosija, Fiedosija, wł. Teodosia. W synaksariach i martyrologiach święte, które nosiły...