Imiona świętych

Jest to imię pochodzenia greckiego, genetycznie przymiotnik (lub raczej imiesłów od czasownika aspadzomai 'pragnąć, pożądać') aspasía 'upragniona, pożądana'. Z dziejów starożytnych znamy Aspazję, słynną z urody i inteligencji heterę. Przybyła ona do Aten z Miletu. W swym domu gromadziła najwybitniejszych...

Jest to imię biblijne (nosił je król Dawid, twórca części psalmów), pochodzące od hebrajskiego słowa dud 'kochanie' czy dod 'kochania godny'. W Europie imię to stało się bardzo popularne po reformacji; dziś jest to częste imię w krajach protestanckich. W Polsce było i jest to imię rzadkie. Częściej...

Jest to imię pochodzące z języka łacińskiego, od przymiotnika dominicus, -a, -um 'pański, należący do pana'. Dominik (Dominicus) to 'należący do Pana' (-Pan- w znaczeniu Bóg). Jest to więc chrześcijańskie imię teoforyczne. W Polsce poświadczone jest w XIV w., ale większą popularność zyskuje w w. XVII...

Jest to łacińskie imię teoforyczne, utworzone od imienia boga wojny Marsa (Mars, Martis). Martinus (dla kobiety Martina) to pierwotnie 'należący do Marsa, poświęcony Marsowi'. W Polsce imię to znane jest od XII wieku. Występowało w formach: Marcin, Morcin, Mercin, Martyn, a także w skróceniach i spieszczeniach:...

Imię to wywodzi się z języka aramejskiego od słowa toma 'bliźniak' (por. gr. didymos). W piśmiennictwie greckim występują formy: Th-mas lub Didymos. Z greki imię dostało się do łaciny, a stąd do innych języków. W Polsce imię występuje od czasów średniowiecznych. Formy spieszczone to: Tomaszek, Tomek,...

Imię to wywodzi się z języka greckiego, od przymiotnika tróphimos 'żywiony, pielęgnowany'. Imię to, jak wiele imion pochodzenia greckiego, jest popularne w Kościele wschodnim, a w zachodnim występuje rzadziej. W Polsce jest to imię bardzo rzadkie. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Throphimus, fr. Trophime,...