Imiona świętych

Podobnie jak forma żeńska, Benedykta, jest to imię łacińskie, pierwotnie cognomen. Łac. Benedictus i Benedicta notowane są w inskrypcjach jako imiona własne zarówno pogan, jak i chrześcijan. Formalnie są to imiesłowy przeszłe od czasownika benedicere 'dobrze mówić o kimś, (później) dobrze życzyć komuś';...

Jest to żeńska forma imienia BENEDYKT. W dokumentach polskich Benedykta jest notowana od w. XIII. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Benedicta, ang., hiszp. Benedicta, Benita, bułg. Benedikta, Wenedikta, cz., lit., niem., sł. Benedikta, fr. Benoite, mac. Wenedikta, port. Benedicta, ros. Wenedikta, ukr. Wenedykta,...

Jest to żeńskie imię pochodzenia łacińskiego (Domitilla), genetycznie cognomen utworzone za pomocą zdrobniającgo przyrostka -illa od gentilicium Domitius. Gentilicium to wiąże się etymologicznie z czasownikiem domito, -are lub domo, -ui, domitum 'oswoić, poskromić, pokonać' (staroind. dámyati, gr. damá-,...

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie nomen gentilicium Flavia (a dla mężczyzny Flavius); utworzone zostało od przymiotnika flavus, -a, -um 'płowy, żółty; blondyn'. Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang., niem. Flavia, ros. Fławija. W martyrologiach imię pojawia się trzy razy. Mimo to zatrzymywać się...

Imię to pojawiło się w Polsce bardzo wcześnie, wraz z kultem św. Floriana (XII w.). Wywodzi się ono z języka łacińskiego od imienia Florus. Utworzone zostało za pomocą sufiksu -ianus tworzącego m.in. cognomina. Zatem Florianus to pierwotnie 'należący do Florusa'. Imię Florus jest z gramatycznego punktu...

To germańskie imię żeńskie pochodzi od gisil 'strzała'. Było to więc przenośne (metonimiczne) użycie wyrazu pospolitego dla podkreślenia jakiejś cechy człowieka (w tym wypadku szybkości). W Polsce występuje, ale rzadko. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Gisela, ang., niem., hiszp. Gisela, fr. Gis-le, wł....

Jest to rodzime dwuczłonowe imię słowiańskie z pierwszym członem rzeczownikowym lud- / ludi- / ludo- 'lud, ludzie' i drugim członem przymiotnikowym -miła. W dokumentach poświadczone od czasów średniowiecznych (1228) w formach: Ludzimiła, Ludźmiła, Ludmiła. Większą popularność imię zyskało w XIX wieku...

Jest to rodzime dwuczłonowe imię słowiań­skie z pierwszym członem rzeczownikowym lud- / ludi- / ludo- 'lud, ludzie' i drugim członem przymiotnikowym -miła. W doku­mentach poświadczone od czasów średnio­wiecznych (1228) w formach: Ludzimiła, Ludź­miła, Ludmiła. Większą popularność imię zys­kało w XIX...

Jest to słowiańska postać greckiego imienia SABA (w wymowie bizantyńskiej -b- - -w-). Odpowiedniki obcojęz.: łac. Saba, Sabbas, gr. Sábbas, Sába, ang. Sabbas, fr. Sabas, niem. Sabas, ros., ukr. Sawa. Przedstawimy czterech świętych, na Słowiańszczyźnie znanych i czczonych po imieniem Sawy. Sawa, jeden...