Imiona świętych

Jest to imię żeńskie pochodzenia litewskiego, dobrze znane z lektury Konrada Wallenroda. Nosiła je córka Gedymina, żona Kazimierza Wielkiego (na chrzcie otrzymała imię Anna). Etymologia imienia niejasna. Forma z -l- jest formą zlatynizowaną. W litewskim przed spółgłoską twardą powinno być -ł-. Znany...

Późnogreckie, zapewne dopiero chrześcijańskie imię męskie Anastásios, utworzone od pierwotnie żeńskiego imienia Anástasis (por. ANASTAZJA). Do Polski przyszło przez łacinę i nigdy nie było popularne (ze średniowiecza jest poświadczony zaledwie jeden przykład jego użycia). Odpowiedniki obcojęz.: łac....

Imię pochodzenia greckiego: Asterios, utworzone od ast-r, -éros 'gwiazda'. Stąd astérios (łac. asterius) to 'gwieździsty, jasny, lśniący, niebieski'. W dziejach Kościoła było wielu biskupów, filozofów, pisarzy i interpretatorów Biblii noszących to imię. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Asterius, gr. Astérios. Literatura...

To męskie późnogreckie imię Basíleios (od II w. wymawiane Basílios) jest ze słowotwórczego punktu widzenia przymiotnikiem od rzeczownika basileús 'wódz, król, cesarz'. Do Polski imię to przyszło przez łacinę późno; wcześniej pojawiło się na Rusi jako Wasyli i Wasyl, przejęte tam wprost z Bizancjum,...

W Polsce pojawiło się w drugiej połowie XV w. (po raz pierwszy w 1467 r.) i znamy je z zapisów łacińskich: Bernardinus = Bernardyn, Bernardynus = Biernardyn, Barnardinus = Barnardyn, zapewne w związku z osiedleniem się obserwantów (1453), których w Polsce nazwano bernardynami. Od tego imienia wywodzą...

Imię Iwo (franc. Yve; forma zależna - biernik Yvon) jest prawdopodobnie pochodzenia frankońskiego (por. swn. iwa 'cis'). Bretońskie Ivo może pochodzić od spokrewnionej z germańską formy celtyckiej ivos (skąd fr. if 'cis'), ale może również być przejęte od imienia św. Iwona. Imię to było znane w Polsce...

Jest to słowiańska postać greckiego imienia SABA (w wymowie bizantyńskiej -b- - -w-). Odpowiedniki obcojęz.: łac. Saba, Sabbas, gr. Sábbas, Sába, ang. Sabbas, fr. Sabas, niem. Sabas, ros., ukr. Sawa. Przedstawimy czterech świętych, na Słowiańszczyźnie znanych i czczonych po imieniem Sawy. Sawa, jeden...

Zlatynizowana forma germańskiego imienia złożonego z członów: theud-/diot- 'lud, naród, plemię' i -haris/-charis 'wojsko'. Czasem utożsamiano je z greckim Teodorem. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Theudarius, Theuderius, ang., niem. Theodarius, Theoderis.

Imię pochodzenia łacińskiego. W mitologii rzymskiej nosiła je bogini, która była uosobieniem zwycięskiej siły Jowisza (Iupiter Victor). Jej to świątynia znajdowała się na Palatynie. Kult bogini Wiktorii był szczególnie żywy od ostatnich lat republiki. Imię Wiktoria nosiła też jedna z tzw. trzydziestu...