Szukana litera: "l"
Jest to rodzime dwuczłonowe imię słowiańskie z pierwszym członem rzeczownikowym lud- / ludi- / ludo- 'lud, ludzie' i drugim członem przymiotnikowym -miła. W dokumentach poświadczone od czasów średniowiecznych (1228) w formach: Ludzimiła, Ludźmiła, Ludmiła. Większą popularność imię zyskało w XIX wieku...
Zobacz więcejJest to imię germańskie złożone z: hlud- 'sławny' (zob. LUDWIK) oraz -wulf 'wilk' (niem. Wolf). Ludolf zatem to może 'sławny wilk'. W Polsce imię poświadczone już w XIII w. w formach: Lutolf, Ludolf. Dziś imię w Polsce nie występuje. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Ludolfus, niem. Ludolf. Święci patronujący...
Zobacz więcejJest to rodzime dwuczłonowe imię słowiańskie z pierwszym członem rzeczownikowym lud- / ludi- / ludo- 'lud, ludzie' i drugim członem przymiotnikowym -miła. W dokumentach poświadczone od czasów średniowiecznych (1228) w formach: Ludzimiła, Ludźmiła, Ludmiła. Większą popularność imię zyskało w XIX...
Zobacz więcejJest to imię złożone pochodzenia słowiańskiego. W pierwszym członie użyty jest temat rzeczownikowy ludo- 'lud', a w drugim -mir 'pokój'. Oprócz formy Ludomir, Ludomierz poświadczona jest też postać Ludzimir (Lodimirus), ale w tym wypadku nie można wykluczyć, że chodzi o Włodzimira. Imię Ludomir nosił...
Zobacz więcejJest to imię pochodzenia germańskiego. W pierwszym członie zawarty jest element hlut- (chlod-, chlud-) 'sławny', a w drugim -wik (-wig) 'walka, bitwa'. Było to częste imię królów frankońskich, które pierwotnie zapisywano jako Clodvig, Clodwig, Chlodwig, Chludwig. Po zaniku nagłosowego ch- powstała forma...
Zobacz więcejJest to żeńska forma imienia LUDWIK. Ze średniowiecza imię poświadczone jest u nas wyjątkowo w r. 1476 w formie Łodwiga. Popularność imienia wzrosła najpewniej w sferach dworskich dopiero za czasów króla Władysława IV, którego żoną była Maria Ludwika Gonzaga, księżniczka mantuańska. Odpowiedniki obcojęz.:...
Zobacz więcej