Imiona świętych

Jest to imię pochodzenia greckiego, genetycznie patronimicum utworzone od imienia Basílios (zob. BAZYLI). Basílides to 'syn Bazylego' (Basiliosa). Takie imię nosił znany z epoki patrystycznej jeden z teoretyków gnozy. W Polsce znane tylko badaczom literatury patrystycznej. Odpowiedniki obcojęz.: łac....

Greckie imię żeńskie Basílissa wywodzi się od wyrazu pospolitego basílissa 'żona basileusa, królowa, cesarzowa'. Wydaje się, że jako imię własne Basílissa pojawia się dopiero w czasach chrześcijańskich. Przyrostek -issa był używany w grece, a później, jako zapożyczony, także w łacinie średniowiecznej...

Imię celtyckie, zlatynizowana postać celtyckiego Mo-Beoc. Iroszkoci często latynizowali swoje imiona identyfikując je z podobnymi fonetycznie imionami łacińskimi, greckimi czy biblijnymi. Być może, mamy tu nawiązanie do znanego nam z łaciny średniowiecznej słowa beanus 'gamoń, głupiec, nieokrzesany'....

Imię to wywodzi się z języka łacińskiego. Było to pierwotnie cognomen, używane tak w formie męskiej Beatus, jak i żeńskiej Beata. W funkcji nazwy własnej występuje tu przymiotnik beatus, -a 'uszczęśliwiony, bogaty, wspaniały, szczęśliwy'. Jest to więc imię synonimiczne do imion Feliks i Fortunat (zob....

Żeńska forma imienia BEAT. W Polsce imię znane od XIV w., wymawiane: Biejata (1392), Biata, Bieta, Biejta. Używane były spieszczenia: Biejatka (1389), Bietka (1360), Biechna (1418). Bieta występuje także jako skrócenie imienia Elżbieta. Z historii Polski znana jest Beata z Kościeleckich (1515-1576),...

Imię znane już w czasach cesarstwa rzymskiego w postaci Beator - dla mężczyzny, i Beatrix - dla kobiety. Jego interpretacja jest trudna. Jedni opowiadają się za tym, że jest to użyte w charakterze imienia własnego tzw. nomen agentis od czasownika beare 'uszczęśliwiać', a więc coś w rodzaju 'uszczęśliwiacz'...