Imiona świętych

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z członów: al- / adal 'szlachetny' i -funs 'szybki, chętny, życzliwy'. W literaturze często bywa pisane w postaci Alphonsus, ale formą poprawną jest pisownia Alfons. Było to częste imię królów hiszpańskich. W dawnej Polsce imię to pojawiało się rzadko. Popularyzuje...

Imię żeńskie pochodzące od męskiego imienia ALFONS. Jest to spieszczenie za pomocą sufiksu zdrabniającego -in-. Alfonsyna zatem to 'mała, drobna, ukochana Alfonsa'. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Alfonsina.

Dwuczłonowe imię męskie pochodzenia germańskiego. W części pierwszej występował temat na -n- rzeczownika bero, bern, średnio-wysoko-niem. ber 'niedźwiedź', a w drugiej temat przymiotnika hart 'mocny, potężny'. Bern-hart to (wojownik) 'o niedźwiedziej sile'. Germanowie roznieśli je po całej Europie Zachodniej,...

W Polsce to imię wśród ludzi świeckich nie występuje. Spotkać się z nim można wśród zakonników. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Fortunatus, fr. Fortuné, Fortunat, wł. Fortunato. Fortunat, biskup Todi (Umbria, Włochy). Znamy go właściwie stąd tylko, że wspomina o nim w swych Dialogach św. Grzegorz Wielki,...

Jest to imię biblijne, wywodzące się z hebrajskiego Jaaqob - 'niech Bóg strzeże'. Ludowa etymologia łączy je z rzeczownikiem aqueb 'pięta' (aluzja do Rdz 25, 26: -zaraz potem ukazał się brat jego, trzymający Ezawa za piętę; dano mu przeto imię Jakub-). Warto dodać, że to samo imię odnaleziono też w Mezopotamii,...

Jest to imię łacińskie utworzone od imienia Just (Iustus) za pomocą przyrostka -inus, który tworzył przymiotniki przynależnościowe. Justyn (Iustinus) to 'przynależący do Justa (Iustusa)'. Imię w Polsce poświadczone w 1222 r., ale nigdy nie stało się zbyt popularne. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Justinus,...

Imię żeńskie pochodzące od imienia męskiego JUSTYN (por. też JUST). W Polsce imię poświadczone w formie Justyna w 1375 r. Obecnie rzadkie, dawniej występowało nieco częściej. Imię to nosi bohaterka powieści Orzeszkowej -Nad Niemnem- - Justyna Orzelska. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Justina, ang. Justina,...

Jest to złożone imię pochodzenia germańskiego. W członie pierwszym zawarty jest element hlut- 'sławna, słynna', a w drugim -hild 'wojna, walka'. W dokumentach zapisywane jest jako Chlotildis, Clotildis, Clothildis. Z doby staropolskiej brak poświadczeń tego imienia. Dziś występuje bardzo rzadko. Odpowiedniki...

Dwuczłonowe imię germańskie, złożone z elementów kuoni- (küene) 'śmiały' i -rat 'rada'. Całość znaczy: 'śmiały w radzie'. Było to imię kilku niemieckich cesarzy Św. Cesarstwa Rzymskiego, a od nich przejęte zostało przez książąt śląskich i mazowieckich (np. Konrad Mazowiecki). Nosił je też (jako drugie)...

Jest to imię pochodzące od przydomka Marii z Magdali. Nazwa miejscowa Magdala jest pochodzenia aramejskiego. Odpowiada hebrajskiej nazwie Migdal 'wieża ryb' (dziś el-Medżdel odległe o 5 km od Tyberiady). W Polsce imię znane od czasów średniowiecznych w formach: Magdalena (1264), Magdalana (1391), Magdalina...

Jest to imię pochodzenia greckiego z grupy dwuczłonowych imion złożonych. Ma budowę podobną jak imiona Nikokrát-s, Nikómachos, Nikoméd-s, Nikóstratos, Nikosthén-s, Nikólaos. W pierwszym członie występuje rzeczownik, ník-- 'zwycięstwo', a w drugim -d-mos 'lud'. Jest to więc imię synonimiczne do Nikólaos...

To oboczna forma imienia semickiego SZYMON. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Simeon, gr. Sime-n, Sime-n-s, ang., niem. Simeon, fr. Siméon, wł. Simeone. Licząc się z dwiema postaciami tego imienia: Symeon i Szymon - taki podział zaistniał w wielu językach i w wielu ujęciach hagiograficznych - wymienić możemy...

Jest to imię słowiańskie z tematem przymiotnikowym święto- w pierwszym członie. Członem drugim jest element -pełk / -połk 'gromada, pułk, drużyna'. Z historii znamy Świętopełka (+ 895), władcę Wielkich Moraw od r. 871. Imię to nosił również książę Pomorza Gdańskiego (+ 1266), który brał udział w spisku...