Tego dnia świętują
Żeńskie imię greckie, a właściwie macedońskie, znane w kilku postaciach: Bereníke (najbardziej zgrecyzowane), Beronika, Bernika. Wśród Greków rozpowszechniło się w czasach hellenistycznych, gdy Macedończycy odgrywali ważną rolę w ówczesnym świecie (np. nosiła je żona Ptolomeusza I, założyciela hellenistycznej...
Zobacz więcejJest to imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie wtórne cognomen utworzone od nomen gentilicium Iulius, Iulia. Zatem Julianna to 'przyjęta do rodu Julia w wyniku wyzwolenia lub też adopcji'.W Polsce imię to poświadczone jest od średniowiecza w formach: Juliana, Julianna, Hulijana, Ulijana. Używane jest...
Zobacz więcejJest to imię łacińskie utworzone od imienia Just (Iustus) za pomocą przyrostka -inus, który tworzył przymiotniki przynależnościowe. Justyn (Iustinus) to 'przynależący do Justa (Iustusa)'. Imię w Polsce poświadczone w 1222 r., ale nigdy nie stało się zbyt popularne. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Justinus,...
Zobacz więcejImię żeńskie pochodzące od imienia męskiego JUSTYN (por. też JUST). W Polsce imię poświadczone w formie Justyna w 1375 r. Obecnie rzadkie, dawniej występowało nieco częściej. Imię to nosi bohaterka powieści Orzeszkowej -Nad Niemnem- - Justyna Orzelska. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Justina, ang. Justina,...
Zobacz więcejJest to bardzo popularne dziś imię kobiece. Popularność tę zawdzięcza temu, że nosiła je Matka Boża. Forma Maria pochodzi ze zgrecyzowanego hebrajskiego Mirjam, Marjam. Etymologicznie imię to łączy się z akadyjskim mari-m 'napawa radością'. W greckiej wersji Nowego Testamentu występuje forma Mariám. Imię...
Zobacz więcejJest to imię pochodzenia łacińskiego (Tiburtius) o niepewnej etymologii. Przypuszcza się, że utworzone zostało od nazwy miejscowej Tiburis. Imię Tyburcjusz przyswojone zostało w Polsce w dwóch formach: Tyburcy i Tyburcjusz, analogicznie jak: Ignacy, Ignacjusz; Makary, Makariusz; Arkady, Arkadiusz. Było...
Zobacz więcejImię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen utworzone sufiksem -anus od nomen gentilicium Valerius (zob. WALERY). W starożytnym Rzymie nosił je m.in. cesarz Publiusz Licyniusz Valerianus (+ 263). W źródłach polskich poświadczone jest w formie Waleryjan od w. XIII. W wiekach XVI-XVIII było dość...
Zobacz więcej