Imiona świętych

Imię żeńskie, które pochodzi od łacińskiego wyrazu lilium - -lilia"Odpowiedniki obcojęz.: ang. Lily, ros./ukr. lilja

Jest to imię mitologiczne. Nosił je syn Apollina i muzy Terpsychory (według innego podania: syn Apollina i Psamate, królowej Argiwów). Znaczenie etymologiczne imienia nie zostało wyjaśnione. Linos miał uczyć Heraklesa muzyki (gry na kitarze). Herakles w gniewie zabił go uderzeniem kitary. Linos był twórcą...

Imię żeńskie o rodowodzie germańskim, formalnie skrócenie pochodzące z imion dwuczłonowych z elementem liub- / leob- 'kochany, miły, drogi' w pierwszym członie, np. Liubgart, Liubtrud. Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang., niem. Loba, Leoba, Lioba. Lioba (Leoba, Leobgytha), ksieni z Tauberbischofsheim....

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen utworzone od rzeczownika litus, -oris 'wybrzeże'. Litorius to zatem 'człowiek mieszkający na wybrzeżu'. W Polsce imię nie jest używane. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Litorius, Lidorius, fr. Litoire, Lidoire, wł. Litorio. Litoriusz, biskup Tours. Zasiadał...

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen, którego podstawę stanowi czasownik liveo 'być ciemnym, sinym z zazdrości; być zazdrosnym'. W Polsce imię nie używane. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Livarius, fr. Livier, niem. Livarius. Liwariusz, rycerz. Jego Les actes admirables pojawiły się dopiero...

Imię pochodzenia łacińskiego, wywodzące się z gentilicium Livius (dla kobiety Livia) etruskiego pochodzenia lub z łacińskiego livor, -oris 'siniec, zazdrość, zawiść'. W Polsce imię nie używane, ale znamy je z czasów rzymskich jako imię Livii Drusilli, żony cezara Augusta, a także jako imię córki Druzusa,...

To imię pochodzenia łacińskiego, od cognomen Livus; utworzone zostało za pomocą sufiksu -inus, który określa przynależność lub spieszczenia. Może to być też niderlandzka forma imienia germańskiego Liebwin / Liwin / Lewin. W Polsce nie używane. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Livinus, Levinus, niem. Liebwin. Liwin,...