Imiona świętych

Jest to prawdopodobnie rozpowszechniona w Szkocji zlatynizowana forma irlandzkiego imienia Lochlainn 'Wiking' lub celtycki odpowiednik łacińskiego imienia Laurentius. Zanglicyzowano je na Lachlan. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Lolanus, ang. Lolan, Lachlan. Lolan, biskup szkocki. Wedle późnego opowiadania,...

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen rzymskie będące spieszczeniem innego cognomen: Longus lub formą posesywną, wyrażającą 'przynależność do Longusa'. Znane w czasach pogańskich i wczesnochrześcijańskich. W Polsce bywa notowane. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Longinus, Longuinus, Longius,...

Imię (żeńska forma Longin) pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen rzymskie będące spieszczeniem innego cognomen: Longus lub formą posesyw­ną, wyrażającą 'przynależność do Longusa'. Znane w czasach pogańskich i wczesnochrześ­cijańskich.W Polsce bywa notowane.Odpowiedniki obcojęz.: łac. Longinus,...

Jest to imię biblijne pochodzenia hebrajskiego, w którym Loth, gr. L-t (Luth), oznacza 'welon, zasłonę, mgłę'. W Polsce nie używane. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Lot, gr. L-t. Lot, syn Harana. Jego genealogię podaje Rdz 11, 27-30. Wiemy stąd także, że był bratankiem Abrahama i że towarzyszył Abrahamowi,...

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z członów: lot- (swn. hlut) 'głośny, sławny' oraz -har / her (niem. Heer) 'wojsko'. Ma wiele obocznych form uzasadnionych dialektalnie, np. Liuthar. Od imienia Lotara, cesarza frankońskiego, pochodzi nazwa Lotaryngia. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Lotharius, ang....

Imię o wielu koncepcjach etymologicznych. Może to być dialektalna postać francuskiego imienia utworzonego na podstawie łacińskiego cognomen Lupa 'wilczyca, suka'. Lubetta / Luvetta to 'mała Wilczyca' lub 'córeczka Wil­czycy'. Może to być też francuskie spieszcze­nie imienia germańskiego Lioba- / Leoba-...