Imiona świętych

Imię żeńskie pochodzenia irlandzkiego 'córka Erca'. Zapisywane jest jako Dar Erca, Darearca, Der Erca. Z kolei zaś męskie imię Erc (Earc) można rozumieć jako 'pokryty czerwonymi plamkami; łosoś w czasie tarła'. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Darerca, Dararca.

Jest to imię żeńskie, obok imienia męskiego DARIUSZ. Grecy przejęli perskie imię Daraya-wahusz 'ten, który dzierży dobro', nadając mu formę D-reios, co przejęła z kolei łacina jako Darius. Z historii starożytnej znamy królów perskich tego imienia z dynastii Achemenidów. Najlepiej znany jest Dariusz I,...

Imię pochodzenia staroperskiego o znaczeniu 'ten, kto jest bogaty; władca bogactw; stróż skarbu'. Grecy przejęli perskie Daraya-wahusz jako D-reios, co dało w łacinie postać Darius. Z historii starożytnej znamy Dariusza Wielkiego, Achemenidę, który prowadził wojny z Grekami. W Polsce w czasach dawnych...

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie wtórne cognomen utworzone od pochodzącego z greki innego cognomen: Dasus (gr. Dásos) 'kosmaty, owłosiony'. Dasius to 'należący do Dasusa (Kosmacza)'. W Polsce potwierdzone jest w r. 1366 w formie Dasjusz. Natomiast potwierdzona w dokumentach forma Dasz (1204,...

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen Dativus oznaczające 'tego, na czyją korzyść lub szkodę się działa'. U nas jako imię nie występuje. Znamy je tylko jako wyraz pospolity, oznaczający przypadek gramatyczny - celownik. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Dativus. O męczennikach tego imienia należałoby...

Jest to imię biblijne (nosił je król Dawid, twórca części psalmów), pochodzące od hebrajskiego słowa dud 'kochanie' czy dod 'kochania godny'. W Europie imię to stało się bardzo popularne po reformacji; dziś jest to częste imię w krajach protestanckich. W Polsce było i jest to imię rzadkie. Częściej...

To imię wywodzi się ze źródła celtyckiego, ale jego etymologia jest niejasna. Deikola jest jego zanglicyzowaną formą. W piśmiennictwie spotykamy też inne formy tego imienia, takie jak: Dicull, Dichuil, Dichull, Dikul, Diucholl, Dichullus, Dicholla. W literaturze hagiograficznej latynizowano je i identyfikowano...

To imię pochodzenia francuskiego, od tytułu najstarszego syna króla Francji od 1349 do 1830. Delfin był wyobrażeniem herbowym, a od 1150 r. przydomkiem Dolnej Burgundii, nazywanej odtąd Delfinatem. W herbie tej krainy były trzy pływające delfiny. Humbert II (1313-1359), ostatni bezpotomny władca Delfinatu,...