Szukana litera: "d"
Jest to imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen Desiderius (Desideria dla kobiety) utworzone za pomocą przyrostka -ius od rzeczownika desiderium 'pragnienie'. Często sufiks ten tworzył cognomina od czasowników i rzeczowników nie występujących jako imiona własne. W Polsce występuje w starszej...
Zobacz więcejImię o rodowodzie greckim: Diádochos 'dziedzic, sukcesor, spadkobierca'. Pochodzi ono od tytułu namiestników poszczególnych części imperium Aleksandra Wielkiego. Diadochowie sprawowali swą władzę w latach od 323 do 281 r. przed Chr., kiedy ustaliły się główne granice państw świata hellenistycznego. U...
Zobacz więcejImię to znane jest jako imię rzymskiej bogini lasów i zwierząt (utożsamiana bywa z grecką Artemidą). Etymologia imienia jest niezbyt jasna. Przypuszcza się, że pochodzi ono ze skrócenia pierwotnego imienia Diviana, którego znaczenie łączyć trzeba ze słowem divus 'boski'. W Polsce imię nie uzyskało szerszej...
Zobacz więcejJest to imię pochodzenia greckiego - Dídymos - dobrze znane z Ewangelii. Już tam znajdujemy jego wyjaśnienie: -Tomasz zwany Dídymos-, czyli 'Bliźniak'. Dídymos jest bowiem greckim odpowiednikiem aramejskiego Tomasz. Z czasów antycznych znamy Greka zwanego Dídymos Chalkenteros Biblioláthas 'zapominacz...
Zobacz więcejTo imię pochodzenia łacińskiego, pierwotne cognomen żeńskie, analogiczne do męskiego Dignus 'godny, przyzwoity, przystojny'. Digna zatem to 'godna'. W Polsce jako imię chrzestne nie używane. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Digna. W martyrologiach spotykamy trzy lub nawet cztery święte tego imienia. Niektóre...
Zobacz więcejimię żeńskie pochodzenia biblijnego. Wywodzi się od hebrajskiego słowa ------- oznaczającego "sędzia". Dinah była córką Jakuba i Lei. Obchodzi imieniny 20 czerwca.Nie znamy świętych, ani błogosławionych tego imienia.
Zobacz więcejImię to pochodzi z języka greckiego, od imienia boga Dzeusa (Dios). Dio / Dius / Divus to po prostu 'boski, ubóstwiony'. Imię to możemy też traktować jako hipocoristicum imion: Desiderio i Abadio. W Polsce nie używane. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Dius, Divus, wł. Dio. W martyrologiach i innych zapisach...
Zobacz więcejJest to imię pochodzenia greckiego (za pośrednictwem łaciny), z grupy imion złożonych. Jako człon pierwszy występuje imię Dzeusa Dio-, a jako drugi -d-ron 'dar'. Zatem Diodor to 'dar Dzeusa'. W Polsce nie znane i nie używane. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Diodorus, gr. Diód-ros, fr. Diodore, ros., ukr....
Zobacz więcej