Imiona świętych

Było to pierwotnie imię męskie, od którego już w starożytności urobiono imię żeńskie Aleksándra. Należy do bardzo starych greckich (Aléksandros) imion dwuczłonowych. Pierwsza część składowa wywodzi się od czasownika aléks- 'bronię, wspomagam', a druga od rzeczownika anér (gen. andrós) - 'mąż, mężczyzna'....

Stare imię germańskie, tzw. teoforyczne. W jego części pierwszej występował rzeczownik Ans 'bóg' (jak w Answald, szwedzki Oswald), a helm 'hełm, tarcza, obrona' w części drugiej. Ans-helm to 'posiadający hełm Ansa' (Ansowie, czyli Asowie w mitologii germańskiej to bogowie z rodu Odyna, zwani Filarami...

To bardzo popularne w średniowieczu imię, z grupy imion dwuczłonowych. W części pierwszej występuje wyraz Bóg, a w drugiej rdzeń wyrazu chwała. Różnice dialektyczne sprawiły, że w średniowieczu imię to zapisywano także jako Boguchał, Bogufał, Bogchwał, Bogofał itp. Zapewne pod wpływem imion chrześcijańskich...

Imię męskie z kręgu języka łacińskiego. W części pierwszej, tematycznej, zawiera nazwę wyspy Cypr (w łac. Cyprus, z gr. Kypros), a przyrostek łac. -ianus często w nazwach osobowych był używany do tworzenia imion (tzw. cognominów) wyzwoleńców. Zatem Cyprianus to 'człowiek wywodzący się z Cypru, Cypryjczyk'. W...

Męskie imię pochodzenia greckiego. Greckie Kýrillos jest utworzone od rzeczownika kýrios 'pan' (często używanego jako określenie Boga) za pomocą przyrostka -illos, służącego do tworzenia zdrobnień. Kýrillos oddane po łacinie brzmiało Cyrillus i z tej formy pochodzi nasz Cyryl. W Polsce znane od średniowiecza,...

Imię germańskie, złożone z elementów: ed- 'majątek, dziedzictwo' oraz -mund 'opieka'. Edmund zatem to 'opiekun dziedzicznej posiadłości'. W dokumentach imię występuje w formie Eadmund, Otmund. W Polsce imię poświadczone zostało w Kodeksie Małopolski w r. 1365 (frater Edmundus, prior Andreoviensis -...

Jest to imię pochodzenia germańskiego, częste wśród królów angielskich. W pierwszym członie zawarty jest element ed- / ead- / aud- / ot- 'dobrobyt, posiadłość, majątek, dziedzictwo' (por. Edgar, Edmund). Drugim członem jest element -wart / -ward 'opiekun, obrońca, stróż'. Całość może znaczyć 'stróż...

Imię pochodzenia greckiego Nárkissos, od mitycznego Narcyza, syna boga rzeki Kephisos (w Beocji) i nimfy Liriope. Jest on symbolem autoerotyzmu, zakochania się w sobie. Mit narcyzmu był wielokrotnie tematem dzieł literackich, m.in. Owidiusza, Verlaine'a, Rilkego, Hofmannstahla i A. Gide'a, oraz dzieł...

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen powstałe na bazie tytułu Jowisza Salvatora 'Zbawcy, Zbawiciela'. Odpowiada mu grecki tytuł Soter. Na gruncie chrześcijańskim Salvator odnosi się zawsze do Jezusa Chrystusa. W Polsce używane rzadko od XIII w., kiedy to potwierdzone jest na Mazowszu,...