Imiona świętych

Imię żeńskie pochodzenia germańskiego, należące do tzw. imion dwuczłonowych z członem adal- 'szlachetny ród', np. Adalberga, Adalgundis, Adalfrida; całość znaczyła mniej więcej - 'posiadająca szlachetny ród, wywodząca się ze szlachetnego rodu'. W Polsce pojawiło się to imię bardzo wcześnie: według niektórych...

To imię pochodzenia greckiego. Znamy je z mitologii jako epitet Artemidy. Łac. Cynthia, gr. Kynthía to 'niewiasta z góry Kynth'. W Polsce jako imię nie używane. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Cynthia, gr. Kynthía, ang. Cynthia, Cindy, Cyn, Cynna, Cynthie, Sindy.

Staropolskie imię męskie, złożone z członów Dobie- ("stosowny, zdatny", "waleczny, dzielny") oraz -gniew. Mogło oznaczać "ten, którego gniew jest zawsze proporcjonalny do sytuacji". Dobiegniew obchodzi imieniny 20 stycznia i 30 stycznia.Nie znamy świętych, ani błogosławionych tego imienia.

Łacińskie Felix to jedno z najczęstszych rzymskich cognominów. Imię to nosili często wyzwoleńcy. Felix = 1. urodzajny, 2. szczęśliwy. Było to imię męskie; dla kobiet chętniej używano imienia Felicitas (uosobienie szczęścia, sama szczęśliwość) albo też zdrobnienia Felicula. W Polsce imię to spotykamy...

Jest to imię pochodzenia germańskiego, złożone z elementów: ger- (gari-) 'oszczep' i -hard 'mężny, odważny, trwały, mocny'. W Polsce jest to imię znane, choć nigdy nie osiągnęło dużej popularności. Etymologia ludowa wywodzi je z polskiego wyrażenia gier rad, czyli 'ten, który rad igra (bawi się)'. U...

Jest to żeńska forma imienia HIACYNT, która nie uległa spolszczeniu. W Polsce imię spotykane w zgromadzeniach zakonnych. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Hyacintha, fr. Hyacinthe, hiszp. Jacinta, ros. Giacinta, wł. Giacinta. Hiacynta Merescotti jest jedyną świętą noszącą to imię. Urodziła się w 1585 w...

Jest to jedno z bardziej popularnych imion męskich w Polsce od czasów średniowiecznych. Poświadczone jest od r. 1293 w postaciach: Maciej, Maciek, Matyjasz, Matysz, Maciejaszek, Maciejek, Maciejko, Maćko, Maćk, Matwiej, Macisz, Maciasz, Macioszka, Matusz. Bywa też identyfikowane z Mateuszem (zwłaszcza...

Jest to łacińskie imię teoforyczne, utworzone od imienia boga wojny Marsa (Mars, Martis). Martinus (dla kobiety Martina) to pierwotnie 'należący do Marsa, poświęcony Marsowi'. W Polsce imię to znane jest od XII wieku. Występowało w formach: Marcin, Morcin, Mercin, Martyn, a także w skróceniach i spieszczeniach:...

Imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, od męskiego Martinus (MARCIN). W Polsce pojawia się w XIX w., mimo iż Martyn / Martin / Marcin jest poświadczone już od w. XIV. Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang., hiszp., niem., wł. Martina, fr. Martine. Martyna, męczennica rzymska. Co o niej wiemy, zaczerpnięte...

Jest to imię wywodzące się z języka łacińskiego. Na gruncie łacińskim było to cognomen, utworzone od greckiego słowa sebastós 'święty, znakomity' za pomocą sufiksu -ianus lub od nazwy miast Sebastia. Nosił to imię sławny kompozytor i wirtuoz Jan Sebastian Bach (1685-1750). W Polsce imię jest znane i...

Jest to greckie imię złożone. W pierwszym członie zawiera element theó- (zob. Teodor, Teodozy), a w drugim -philos 'przyjaciel.' Całość można tłumaczyć - 'przyjaciel Boga, miły Bogu'. Polskim odpowiednikiem znaczeniowym może być imię Bogumił. Imię to w Polsce występuje rzadko. Formami spieszczonymi...