Imiona świętych

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z członów: al- / adal 'szlachetny' i -funs 'szybki, chętny, życzliwy'. W literaturze często bywa pisane w postaci Alphonsus, ale formą poprawną jest pisownia Alfons. Było to częste imię królów hiszpańskich. W dawnej Polsce imię to pojawiało się rzadko. Popularyzuje...

Imię żeńskie pochodzące od męskiego imienia ALFONS. Jest to spieszczenie za pomocą sufiksu zdrabniającego -in-. Alfonsyna zatem to 'mała, drobna, ukochana Alfonsa'. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Alfonsina.

Imię męskie wywodzące się od starożytnego rodu rzymskich plebejuszów Antonii, lub gens Antonia. Najsłynniejszą postacią z tego rodu był Marcus Antonius, czyli Marek Antoniusz, najpierw współpracownik, a potem przeciwnik Augusta Oktawiana. Skąd się wzięła nazwa tego rodu, nie wiemy; pod koniec republiki...

Rozumiana jest u nas jako żeńska forma imienia ANTONI. W rzeczywistości jest to żeńska postać imienia łacińskiego Antoninus (zob. ANTONIN) i jako takie jest imieniem na -inus, -ina, tzw. cognomen od rodowego nazwiska, czyli gentilicium Antonii. W Polsce dawniej nie było znane, zdarzało się natomiast...

Wyjaśnienie onomastyczne podano pod hasłem AUGUSTYN. W martyrologiach widnieli męczennicy, których pooznaczano imieniem August. Wszyscy oni słabo byli zaświadczeni. Co najmniej niektóre z tych wzmianek zmieniły zapewne swój onomastyczny kształt pod piórem kopisty. Mimo to jeden z wymienianych Augustów...

Imię żeńskie pochodzenia łacińskiego od przymiotnika pospolitego augustus, -a, -um 'poświęcony, święty, wzniosły, majestatyczny, pełny szacunku'. Tak nazywano w Rzymie małżonkę cesarza. W Polsce znane, ale rzadko używane. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Augusta. Augusta, dziewica umęczona w Seravalle,...

Jest to łacińskie imię teoforyczne (pierwotnie cognomen), utworzone od imienia Saturnus sufiksem -inus, który oznaczał pochodzenie, przynależność. Saturninus to pierwotnie 'należący do Saturna, pochodzący od Saturna, syn Saturna'. Saturn był w mitologii rzymskiej jednym z najstarszych bogów italskich;...

Imię pochodzenia łacińskiego, żeński odpowiednik męskiego SATURNIN. Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang., niem. Saturnina, fr. Saturnine. W niektórych wykazach hagiograficznych widnieją trzy święte Saturniny. O żadnej z nich nie możemy nic albo prawie nic pewnego powiedzieć. Nie jest natomiast rzeczą...

Jest to imię wywodzące się z języka łacińskiego, z pierwotnego cognomen Urbanus i Urbana (dla kobiet). Cognomen to pochodzi od przymiotnika pospolitego urbanus, -a 'miejski, mieszkaniec miasta, Rzymianin', a także 'kulturalny, grzeczny' w przeciwieństwie do Rusticus od rusticus 'wiejski'. Rzymianie...

Imię germańskie, złożone z członów: wolf- / wulf- / ulf- 'wilk' i -gang (od swn. gangan 'iść'). Znaczyłoby więc 'chodzący jak wilk, odznaczający się wilczym chodem'. Odwróconym wariantem imienia jest Gangulf. Imię to cieszyło się znaczną popularnością w Niemczech, w Bawarii, w Austrii, w Czechach...

Imię to pochodzi prawdopodobnie ze skrócenia imienia greckiego Lukanós i funkcjonuje jako spieszczenie (forma hipokorystyczna). Odpowiadałoby znaczeniowo imionom łacińskim: Lucius 'urodzony o świcie', Lucanus 'pochodzący z Lukanii'. W Polsce imię poświadczone zostało w formach: Łukasz (1306) i Łuka...