Imiona świętych

Z punktu widzenia onomastycznego może mieć etymologię grecką lub łacińską. Mianowicie grecki przymiotnik bárbaros to 'nie mówiący po grecku, niegrecki, niekulturalny, barbarzyński', dosłownie - '(mówiący) bar-bar'. Jako określenie innych ludów przejęli to słowo od Greków Rzymianie. Użyte jako rzeczownik...

Jest to imię wywodzące się z greki (za pośrednictwem łaciny). Oznaczało ono pierwotnie nie-Greka i nie-Rzymianina, człowieka, który nie mówi po grecku ani po łacinie, a więc barbarzyńcę. Formą żeńską tego imienia była BARBARA. W Polsce jako imię nie poświadczone. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Barbarus,...

Jest to najprawdopodobniej grecka transkrypcja (Barbasýmes) perskiego imienia Barba'schmin. W Polsce nie było używane. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Barbasymas, Barbascemius, ang. Barbasceminus. Barbasym, męczennik perski. Śmierć za wiarę poniósł w czasie prześladowania zarządzonego przez króla Szapura...

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen (Marcus Heratius Barbatus), w znaczeniu 'brodacz, brodaty'. W dokumentach polskich pojawia się jako przydomek Henryka Brodatego w XIII w.: -(...) ducis antiqui Heinrici cognomine Barbati-. Kilkakrotnie wspomniany jest też Albert Barbatus vel Albert...

Imię pochodzenia germańskiego, skrócona forma imienia Bardolf. Z kolei Bardolf / Bardulf to dwuczłonowe imię, złożone z elementów: bard- / bart -topór wojenny' i -wolf / -wulf -wilk'. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Bardus, Bardo, ang. Bard, Bardo, Bardan, niem. Bardo. Bardo z Oppershofen. Urodził się...

Jest to imię pochodzenia semickiego (hebrajskiego). W członie pierwszym zawarty jest częsty w imiennictwie semickim (hebrajskim i aramejskim) element patronimiczny bar- 'syn'. Jako człon drugi występuje symboliczne imię -lo-ammi 'nie mój lud', znane z Biblii (z Księgi Ozeasza). Imię Barłaam upowszechniło...

Imię aramejskie, pierwotnie przezwisko Józefa, krewnego Marka Ewangelisty (Bar-nebuch 'syn proroctwa, pocieszenia'). W polskich źródłach poświadczone z końca XII w. w formach: Barnaba, Bernaba, Barnabasz, Bernabasz. Końcowe -sz dodawano pod wpływem analogii do imion Tomasz, Tobiasz, gdzie to -sz było...

Jest to imię pochodzenia celtyckiego. Postać Barruk (Baruch) jest nawiązaniem do imienia, znanego z Biblii, proroka Barucha. Chrześcijańscy Celtowie (przede wszystkim mnisi iroszkoccy) swoje imiona etniczne identyfikowali z bliskobrzmiącymi imionami biblijnymi lub też grecko-rzymskimi, np. Malachiasz...

Jest to zlatynizowana forma galijskiego (celtyckiego) cognomen, występującego też w obocznej formie Barontus. Na gruncie celtyckim cognomen Barontus utworzone zostało od spieszczenia Barran (od Barr, Bar) 'szczyt, wierzchołek'. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Barontius, Barontus, ang., niem. Barontius,...

Jest to imię semickie pochodzenia aramejskiego: bar + Saba 'syn Saby', lub hebrajskiego: bar + shabba 'syn szabatu'. Wtedy można by je uznać za odpowiednik łacińskiego Dominicus lub greckiego Kyriakos (tj. 'ten który urodził się w dzień Pański, poświęcony Panu'). W Polsce imię potwierdzone jest w formie...