Imiona świętych

To imię wywodzi się z języka łacińskiego. Zostało utworzone na wzór starych cognominów rzymskich za pomocą sufiksu -ianus od rzeczownika fama, -ae 'wieść, sława'. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Famianus, wł. Famiano, Quart, Quardo, Wardo. Famian, cysters. Urodził się w r. 1090 w Kolonii, w rodzinie zamożnych...

Jest to imię prawdopodobnie pochodzenia łacińskiego. Z gramatycznego punktu widzenia mogłoby być zdrobnieniem cognomen Fandus etymologicznie związanego z apellativum fandum, -i 'słuszność'. Nie można jednakże wykluczyć barbarzyńskiego pochodzenia. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Fandilus, Fandilas. Fandyl,...

Imię znane z dramatu J. Słowackiego -Fantazy-. Pochodzi z języka greckiego, w którym Phántasos to 'syn snu'. Imię łączy się z czasownikiem phántasomai 'wychodzę na jaw, ukazuję się, staję się widoczny'. W dramacie Słowackiego nosi je główny bohater, Fantazy, którego cała osobowość jest dostosowana do...

Jest to imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen utworzone od pierwotnego cognomen Fantus za pomocą sufiksu -inus, który wyraża przynależność, pochodzenie lub zdrobnienie. Fantinus zatem to 'pochodzący od Fantusa, syn Fantusa' albo też 'mały, kochany Fantus'. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Fantinus,...

Imię złożone pochodzenia germańskiego. Jako człon pierwszy występuje element: fara- / fari- 'ród, pokolenie, plemię', a jako drugi -hild 'wojna, walka, bitwa'. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Farahildis, niem. Farahilde, Farhilde, Faralde, Vareldis, Veierle, Veerle. Farailda, dziewica. Czczono ją co najmniej...

To imię skrócone, powstałe z imion dwuczłonowych z pierwszym elementem far- 'plemię, pokolenie'. Burgundofaro to po prostu 'człowiek z plemienia Burgundów, Burgundczyk'. Obok męskiego Burgundofaro (Faro) było też w użyciu imię żeńskie Fara (Burgundofara). Odpowiedniki obcojęz.: łac. Faro, Faron, ang....

Imię pochodzi z łacińskiego cognomen (przezwisko) 'szczęśliwie rosnący'. W języku łacińskim jest przymiotnik faustus, -a, - um 'błogi, szczęśliwy-. Przymiotnik ten etymologicznie łączy się z czasownikiem faveo, favi, fautum 'sprzyjać, być przychylnym' oraz rzeczownikiem favor, -oris 'przychylność, życzliwość,...

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen żeńskie Fausta, analogiczne do męskiego Faustus (zob. FAUST). Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang., hiszp., niem., wł. Fausta, ros. Fawsta, węg. Fauszta. O świętych niewiastach tego imienia powtórzyć by można to, co powyżej powiedziano o męczennikach...

Jest to imię łacińskie, utworzone od formy Faustus za pomocą przyrostka -inus. W Polsce występuje rzadko. Utrzymywało się wśród drobnej szlachty mazowieckiej. Poświadczone jest w r. 1265 w formie Faustinus, ale ponieważ odnosi się do osoby jakiegoś opata, nie można powiedzieć, czy był on Polakiem. Obok...

Jest to imię pochodzenia łacińskiego, żeńska forma pierwotnego cognomen Faustinus (zob. FAUSTYN). Odpowiedniki obcojęz.: łac. Faustina, ang. Faustine, Faustina, fr. Faustine, niem. Faustina, Faustine, wł. Faustina. Faustyna Kowalska. Na chrzcie św. nazwano ją Heleną. Jak tyle innych, ona także przeszła...