Imiona świętych

Jest to imię złożone pochodzenia germańskiego. Należy do typowych germańskich imion, złożonych z dwóch elementów: adal- 'szlachetny, znakomity' i -wolf / -wulf (po spółgłosce: -olf / -ulf) 'wilk'. Nosili to imię m.in. książęta Luksemburga i królowie Szwecji. Modę europejską zawdzięczało to imię powieści...

Imię żeńskie, u nas pochodzenia kościelnego, najprawdopodobniej za pośrednictwem czeskim z niem. Agnes, a to z łac. Agnes. W łacinie prawdopodobnie z greckiego (por. gr. hagné, agné - 'czysta, dziewicza', ale to nie całkiem pewne). Przyrostek -ka w Agnieszka dodany już został na gruncie słowiańskim (czeskim...

Jest to imię pochodzenia germańskiego; powstało przez skrócenie członu pierwszego imienia Adalbert (adal- w al-). Całość można wyrazić jako 'mąż sławny szlachetnością, doskonałością' (człon drugi -berht 'sławny'). Na terenie Polski imię to poświadczone jest od r. 1168 w formie Albert. Nosił je wójt...

Jest to słowiańskie imię złożone. Pierwszy jego człon zawiera temat przymiotnikowy na -o (drogo-) 'drogi', a drugi człon stanowi element -mysł, ten sam, co w rzeczowniku u-mysł. Temat drogo występował w wielu imionach, np. pol. Drogomierz, czeskie Drahomir, serbsko-chorwackie Dragomir, staroruskie Dragomir. W...

Jest to imię wywodzące się z języka włoskiego. Pochodzi ono od określenia francesco 'Francuz, Francuzik', jakim kupiec Piotr Bernardone nazwał swego syna Jana, kiedy wrócił z Francji. W Asyżu zaczęto powszechnie nazywać chłopca tym określeniem. Pod takim imieniem znany jest powszechnie. Na popularność...

Imię żeńskie pochodzenia łacińskiego; oznaczało pierwotnie kobietę pochodzącą z Laurentum koło Rzymu. Popularnie wiązane jest z łac. laurus 'warzyn' w znaczeniu 'uwieńczona wawrzynem'. Od czasów Renesansu uważane za imię poetyczne, jako że Petrarka poświęcił swojej ukochanej Laurze specjalny cykl sonetów....

To imię pochodzenia łacińskiego, żeński odpowiednik cognomen Laurentinus (zob. LAURENTYN). W Polsce używane bywa obecnie jako imię zakonne. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Laurentia, niem., wł. Lorenza.

Jest to imię pochodzenia łacińskiego; wywodzi się z cognomen Martianus (dla kobiet Martiana), utworzonego od imienia boga wojny Marsa. Martianus to 'należący do Marsa, poświęcony Marsowi' (zob. MARCIN). W Polsce imię poświadczone w r. 1406 w formie Marcyjan. Czasem było mylone z Marcinem. Odpowiedniki...

Jest to imię dwuczłonowe pochodzenia słowiańskiego. W członie pierwszym znajduje się temat przymiotnikowy rado- 'rad', zaś w drugim temat przymiotnikowy -mił. Obok formy męskiej istnieje forma żeńska Radomiła. Człony tego imienia mogły ulec przestawieniu, w wyniku czego powstało nowe imię Miłorad. Imię...