Imiona świętych

imię pochodzenia łacińskiego, będące zdrobnieniem imienia Angela - anielska posłanniczka. Od pewnego już czasu funkcjonuje jako imię samodzielne. W Polsce spotykane dopiero w latach 70. i 80. ubiegłego wieku. Wymawiane jest w formie Andżelina.Formy zdrobniałe imienia Angelina to Angelka, Anielka, Angel,...

Jest to imię wywodzące się z języka greckiego, w którym miało formę Dámasos, skąd przeszło do łaciny jako Damasus. Pochodzi ono od słowa pospolitego damáo 'ujarzmiam, oswajam'. Element -dámas pojawiał się w wielu imionach greckich, przede wszystkim jako człon drugi, np. Demodamas 'ujarzmiający lud',...

Jest to imię pochodzące z języka łacińskiego, od przymiotnika dominicus, -a, -um 'pański, należący do pana'. Dominik (Dominicus) to 'należący do Pana' (-Pan- w znaczeniu Bóg). Jest to więc chrześcijańskie imię teoforyczne. W Polsce poświadczone jest w XIV w., ale większą popularność zyskuje w w. XVII...

Jest to stare imię, powstałe na gruncie germańskim z elementu Leon- 'lew', przejętego z łaciny, i germańskiego -hard (-hart) 'mocny, silny'. Imię to nosił słynny artysta i uczony Leonardo da Vinci. W Polsce poświadczone jest już w średniowieczu w formach: Lenart / Lenard (1399), Lenert (1437), Leonard...

Jest to imię pochodzenia łacińskiego: Maximilianus, genetycznie wtórne cognomen od formy Maximillus, która jest spieszczeniem imienia Maximus (por. MAKSYM). Było to częste imię w książęcych rodach Niemiec i Austrii. W Polsce pojawia się dość późno. Ostatnio daje się zauważyć niewielki wzrost popularności...

Imię pochodzenia germańskiego, którego podstawę stanowi element -d- / -t- (swn. auda) 'majątek, dziedzictwo, posiadłość, bogactwo'. Człon -d- / -t- był częsty w piśmiennictwie germańskim, zwłaszcza anglosaskim, jako człon pierwszy. Rzadziej występował jako człon drugi, np. Alodia. W Polsce imię poświadczone...

Imię słowiańskie; składa się z członów stoj- (rozkaźnik czasownika stać) i -gniew. Poświadczone jest ono w źródłach od w. XII w formie Stojgniew i Stogniew. Forma Stojgniew pojawia się już w Bulli gnieźnieńskiej z 1136 r. W kalendarzu imion słowiańskich umieszczone zostało pod datą 27 listopada. Odpowiedniki...

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen utworzone sufiksem -anus od nomen gentilicium Valerius (zob. WALERY). W starożytnym Rzymie nosił je m.in. cesarz Publiusz Licyniusz Valerianus (+ 263). W źródłach polskich poświadczone jest w formie Waleryjan od w. XIII. W wiekach XVI-XVIII było dość...

Jest to imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie nomen gentilicium. Valerius to pierwotnie 'człowiek z rodu Valeria'. Nazwa rodu wywodzi się prawdopodobnie z języka etruskiego. U niektórych pisarzy starożytnych ród Valeria ma nazwę Valesia (np. u Owidiusza, Ep. ex Ponto 3, 2, 105). Imię Walery pojawia...

Jest to imię wywodzące się z łacińskiego nomen gentilicium Virgilius, czyli 'członek rodu Virgilia'. Takie gentilicium nosił słynny antyczny poeta Publius Virgilius Maro. Przypuszcza się, że gentilicium Vergilius / Virgilius pochodzi z języka etruskiego. Imię to w Polsce bardzo rzadko jest używane. Odpowiedniki...