Imiona świętych

Imię to nie ma naturalnego pochodzenia, lecz zostało w XIX w. wymyślone przez znanego kompozytora włoskiego Giuseppe Verdiego. Nadał to imię tytułowej bohaterce swojej opery, księżniczce Aidzie.Odpowiedniki obcojęz.: ang. Haidee, franc.Ad-da, rum. Haida, lit. Aide.

Jest to imię pochodzenia celtyckiego (iroszkockiego); wywodzi się ze zdrobnienia irlandzkiego słowa oznaczającego ogień (aedhnait). Zatem Aidan to jest 'mały ogień, nowy ogień'. Historykom znany jest król szkocki Aidan (Aydan) oraz wielu biskupów i opatów noszących to imię. Poza Irlandią i Szkocją nie...

To francuska postać imienia germańskiego Agiulfus, Aigulfus, złożonego z elementów: agil- 'ostrze miecza, strzała' oraz -wulf / -wolf /-ulf 'wilk'. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Agiulfus, Aigulfus, fr. Ajulf, Aiuol, Aieul, Ao-, niem. Aigolf, Aigulf, Agilolf. Świętymi tego (lub podobnie brzmiącego)...

Jest to imię o rodowodzie germańskim, spieszczona forma imienia skróconego, pochodzącego z imion z członem adal- - adico - Acco (por. zachodniofryzyjskie: Egge, Eggo czy dolnoniemieckie Eike, Eiko). Odpowiedniki obcojęz.: łac. Acca, Acco, niem. Akka, Akko. Akka (Acca), biskup Hexham, jest chyba jedynym...

Jest to imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen, w którego funkcji użyty jest wyraz pospolity aquila 'orzeł'. W religii rzymskiej orzeł jest ptakiem świętym, przynależnym Jowiszowi. Imię to mogło występować jako imię właściwe, tzw. praenomen, i jako cog- nomen. Odpowiedniki obcojęz.: łac....

Imię łacińskie, genetycznie cognomen utworzone od imienia Aquila 'orzeł' za pomocą sufiksu -inus, który oznacza przynależność do kogoś lub spieszczenie. Aquilinus to 'należący do Akwili' lub 'mały Akwila'. W Rzymie była również w użyciu żeńska forma imienia: Aquilina oraz pochodne cognomen Aquilianus...

Jest to łacińskie imię żeńskie. U Rzymian istniało cognomen Aquilinus (w formie żeńskiej Aquilina), utworzone od gentilicium Aquila 'orzeł' za pomocą przyrostka -inus, często używanego w tej funkcji. W Polsce imię to raczej nie używane. Odpowiedniki obcojęz.: łac., niem., wł. Aquilina, ros. Akilina,...

Imię to można interpretować dwojako: jako imię rzymskie od nazwy etnicznej Alanów - plemienia scytyjsko-sarmackiego, lub jako imię celtyckie od wyrazu pospolitego alun 'harmonia, współbrzmienie' ewentualnie 'flecista'. Obok formy męskiej w użyciu była także żeńska forma Alana. W piśmiennictwie czasem...

Imię to wywodzi się z języka łacińskiego; pierwotnie było to cognomen oznaczające człowieka pochodzącego z miasta Alba (np. Alba Fucentia, Alba Longa w Lacjum). Miasto Alba Longa było siedzibą dynastii Eneasza. Stąd mieli pochodzić Romulus i Remus, synowie westalki Rei Sylwii i Marsa. Prócz nazw miast...